Cafe Ome Ko, op een foto

Cafe Ome Ko, oftewel de 'Gooyse Boer' op een foto uit de zeventiger jaren.

(Klik op de foto's voor een grotere weergave)


Ik kom er al sinds 1972. Ik zou een blog kunnen schrijven over alles, wat ik daar meegemaakt heb, zoals over de vriendinnen, die ik er weghaalde (waaronder Jolanda :-) ) En misschien doe ik dat ook nog een keertje.

Op het eerste gezicht lijkt er sinds de foto niet veel veranderd te zijn. Maar op de ruit staat niet meer "Cafe Billard", want dat is het niet meer. Het biljart moest jaren geleden wijken; het nam veel ruimte in, maar bood ook zitplaatsen. Hoe vaak zou ik er in het verleden op gezeten hebben? Tegen sluitingstijd waarschuwden de obers één keer en daarna gooiden zij een emmer water over het biljart en moest je snel wegwezen met een slok op, anders had je een natte kont, 'Hoogste Tijd!', haha.

Het halletje achter de voordeur was er nog niet. En J. (Jacobus, "Ome Ko") van der Weijden is niet meer de uitbater, hij overleed in 1969. Zijn begrafenis telde 60 volgauto's, zo werd er toen geroddeld in Muiden.

Let ook hier op het erkertje aan de gevel van "het Huis". Ook dat moest verdwijnen; omdat steeds hoger wordende vrachtauto's er voortdurend tegenaan reden. De borden met "YachtCharter" van de familie Sachs zien er nog steeds vertrouwd uit, vind ik. De verdieping boven de kroeg werd, op het moment, dat de foto werd genomen, bewoond, zo te zien.

Verder stonden er in die tijd nog geen stoplichten rond de sluisbrug, wat leuke taferelen opleverde als twee auto's tegelijk de brug opreden en geen van beide terug wilde rijden.
Er stonden geen banken, buiten voor de gevel. Hoefde ook niet, iedereen rookte lekker binnen zijn of haar sigaretje. Gezellig aan de bar, zoals dat hoort...

De dame met de fiets kan ik niet thuisbrengen.

Ik heb er mijn leven lang veel plezier gehad en denk met genoegen terug aan al die biertjes en al die mensen, die ik er heb leren kennen ;-)

* Mijn broer Guus Kroon over de gevelsteen (tekst uit 2008):

"Joost Middendorp verkocht in 1697 tabak in het pand. Hij verklaarde voor de accijnsregisters minder dan 900 pond tabak of snuiftabak te hebben verkocht. De belastingaanslag was fl 13, 17 stuivers en 4 penningen. Zijn schoonzoon, Gijsbert Buys, zette in 1707 de winkel voort. Ook hij verkocht minder dan 900 pond tabak dat jaar. Zijn opvolgers heten Hark en Visscher. Zij verkochten eveneens tabak.

Het “toeback suygen” werd omstreeks 1700 populair. Men snoof en pruimde de tabak daarnaast ook. De Spanjaarden, die de tabak uit Zuid-Amerika haalden, maakten de tabak bekend in Europa. Zij namen zaad mee. Op bescheiden wijze begon men in Nederland tabak te telen, zoals bijvoorbeeld rondom Amersfoort.

Op de steen staat dus een boer uit het Gooi. Hij heeft in zijn rechterhand een tabaksblad en zijn andere hand rust op een rol tabak. De steen dateert vermoedelijk uit 1756, toen de toenmalige eigenaar, Bruyn Schuylenburg, het pand liet verbouwen. De steen was bedoeld als herkenningsteken, zodat men kon zien dat hier tabak verkocht werd. Dat was in die tijd heel gebruikelijk. Men toonde het beroep of het ambacht door middel van gevelversieringen zoals uithangborden of gevelstenen. Er was namelijk nog geen huisnummering of kadaster waarmee men het huis kon aanduiden.

De naam “Gooyse Boer” werd voor het eerst in 1772 vermeld in de gasthuisadministratie. Bruyn Schuylenburg had toen het pand ten noorden van zijn bedrijf gekocht (nu de Kapper). In de omschrijving van de hypotheek voor de periode 1765 tot en met mei 1772 wordt gesproken van “twee percelen staande aan de Vegt, op de hoek van de Naarderstraat, genaamd de Gooyse Boer.”

De naam “Ome Ko” bestaat pas sinds de jaren zestig. De bekende cafébaas Co van der Weijden stierf op 25 oktober 1969. Nog heel lang stond het café als de Gooyse Boer in het telefoonboek. Op de ramen van het huidige café staat nu: “50 jaar Ome Ko”. Dat zou dus betekenen dat het café in 1958 door Jacobus van der Weijden is overgenomen. Hoe het ook zij; De Gooyse Boer hangt nog altijd aan de gevel en boven de deur en dat moet ook maar zo blijven."

Willem Kroon, 7 september 2015.

Ik stel jullie reacties zeer op prijs, maar hier reageren mislukt meestal. Stuur eventueel je reactie naar willemkro@gmail.com :-)

FF naar een oogcontrole

Onlangs vroeg mijn broer Kees, onze jongste, of ik hem naar het VU ziekenhuis in Amsterdam wilde brengen om zijn oog te laten controleren. Gelukkig heb ik veel vrije tijd en kon ik hem van dienst zijn.

Kees heeft een tijdje geleden een oogoperatie gehad, omdat het netvlies van zijn linkeroog gedeeltelijk losgelaten had.
Daarna ging het niet goed. Hij kreeg vocht in dat oog. Maar het zou vanzelf minder moeten worden.

We moesten er om 10:00h zijn en ik stelde voor, om ruim de tijd te nemen om met onvoorziene omstandigheden rekening te houden. Een uur reistijd leek mij wel voldoende voor een reis, die volgens Google Maps 23 minuten zou moeten duren.
Op de 's Gravelandse weg ("Loodijk") ging het al mis. Het gedeelte naar Diemen was afgesloten en er stond een file van Weesp tot aan het stoplichten kruispunt bij de afslag naar de A9.
"Rechtsaf" piepte TomTom…en dat deed ik dus bij de eerste afslag…ja, die ging terug naar Muiden, shit. Dan maar de flinke omweg via de A10. Bij de VU zei Tom, dat ik linksaf moest. Ik kende de omgeving van het ziekenhuis niet en volgde het advies trouw op. Tja, gingen we wéér terug…
Op mijn routenavigator zag ik de aankomsttijd steeds later worden: 09:45h. Het werd steeds krapper. Ik wist ook niet, waar de parkeergarage was en ook de ingang van het ziekenhuis moest ik nog zoeken en daarna de afdeling Oogheelkunde. Bovendien kan Kees nog maar heel erg langzaam lopen, niet fijn, als je haast hebt…
Ik werd bang, dat we te laat zouden komen en terug gestuurd zouden worden.
Enfin, Kees wist gelukkig waar de ingang was en uiteindelijk kwamen we om 10:01 bij receptie R aan. Pffff…op tijd, maar wat een stress, dat ben ik, sinds ik ontslagen ben, niet meer gewend, haha.

Kees zijn oog moest ingedruppeld worden, opdat de oogarts door de continue geopende pupil kon kijken. Na een half uur werden we opgehaald, maar Kees zei, dat hij altijd twee- of driemaal gedruppeld wordt, omdat het niet meteen werkt bij hem. Dat kostte nog eens tien minuten en ik zei, dat ik in die tijd wel even buiten ging roken, moest kunnen. Die peuk kon ik wel gebruiken na alle tegenslag.
Maar toen ik terug kwam was de dokter al geweest, hij had Kees laten zitten, omdat hij mij er graag bij had. Dat kostte weer een half uur extra.

Uiteindelijk mochten we naar binnen. Na controles door de dienstdoende arts en nog een andere, vrouwelijke, arts werd geconcludeerd, dat er nog steeds vocht in het oog aanwezig was.

Ons werd verteld, dat, door veroudering, het oogvocht vermindert en dat piepkleine gaatjes in de oogbol vocht binnen laten, dat zich daar ophoopt; in dit geval achterin bij de oogzenuw. Dat het vanzelf zou verdwijnen konden we wel vergeten.

De oplossing? Een nieuwe operatie.
De methode: zoals ik het begrepen heb is: de dikke geleiachtige vloeistof ("glasvocht") wordt uit het oog gehaald en vervangen door een gas. Dat gas moet het vocht uit het oog drukken. De dikke gelei komt niet meer terug, het lichaam maakt zelf nieuwe oogvloeistof aan. Dat is helderder dan de originele ooginhoud. Daar kon je nóg beter door kijken, zei de arts…

Daarna moet Kees 3 tot 5 dagen met zijn hoofd naar beneden blijven zitten, zodat het gas opstijgt en het vocht wegwerkt. Ik geef het je te doen.
De prognose op herstel is niet 100% maar zonder operatie zal het oog sneller slechter worden, Het verhoogt wél de kans op Staar, dat Kees overigens al een beetje heeft.

Wat is wijsheid? Kees is al 30 jaar schizofreen. Hij heeft nog altijd heel moeilijk. Stemmen in zijn hoofd (iets verschrikkelijks), zere benen, waangedachten, het vele medicijngebruik en het gemis van zijn ouders hebben hem tot een oude man gemaakt; terwijl hij pas 54 is.
Terwijl we zaten te wachten barstte hij in huilen uit en zei, dat hij zich grote zorgen maakt om zijn gezondheidstoestand. Op zulke momenten breek ik ook in stukken.
Maar Kees is sterk, ik ben heel trots op hem. Veel mensen met zijn levensgeschiedenis hadden er al lang een einde aan gemaakt; ik heb er een aantal van gekend. Wij broers zijn, uiteraard, heel blij, dat hij er nog is, maar hij blijft ons zorgenkind.
Maar goed, Kees wil de operatie ondergaan. Over twee weken moet hij de datum van de operatie binnen hebben. Ik ben zijn contactpersoon en zal hem, als het zover is, weer begeleiden.

De terugreis ging voor de wind en we waren blij om rond 13:30h weer in Weesp te zijn. "Even naar een controle"…neem er de tijd voor, óók met een TomTom. In ieder geval ken ik nu de hele route :-)

Ik wens mijn lieve broer Kees vanaf hier veel sterkte en wijsheid xx,

Willem Kroon, 31 augustus 2015.

*** Link : over netvlies-operaties

Ik stel jullie reacties zeer op prijs, maar hier reageren mislukt meestal. Stuur eventueel je commentaar naar willemkro@gmail.com :-)

4 jaar geleden

(Klik op de afbeelding om hem groter te bekijken)

Ik heb vandaag eindelijk weer eens een traantje kunnen laten om de dood van mijn moeder. Een klein traantje, maar tóch.

Hoewel ik elke dag denk aan mijn ouders, die er niet meer zijn, lukt het door (kennelijk) succesvolle rouwverwerking niet zo vaak meer om te huilen. En dat betreur ik.
Niemand hoeft dat huilen te zien of te weten. Gewoon, even in mijn uppie de emoties weer sterk voelen, die bij de liefde voor hen hoort. Vind ik fijn.

Wat daarbij hielp is, dat het vandaag precies 4 jaar geleden is, dat wij, mijn vader, mijn broers en onze vriendinnen aan het sterfbed stonden van mama.

Wat ook hielp is, dat ik de hele LP "The Final Cut" in mijn huidige stemming weer eens helemaal beluisterd heb. Pink Floyd kun je er altijd wel prima bij hebben, als je emotioneel bent :-)

Ook de vele FaceBook reacties op bovenstaand plaatje verwarmden mijn hart.
Bij het meeleven en meevoelen werkt dat sociale medium altijd wel goed. Of eigenlijk gaan ménsen daar echt wel goed mee óm. Er is altijd het juiste respect aanwezig bij online steunbetuigingen, valt mij al heel lang op. Omgezet in nullen en enen komen oeroude menselijke waardes nog steeds op de juiste manier over. Dat geeft hoop.

Ik dank mijn FaceBook vrienden voor nimmer aflatende steun :-)

Willem Kroon, 26 augustus 2015.

---

Ik stel jullie reacties zeer op prijs, maar hier reageren mislukt meestal. Stuur eventueel je commentaar naar willemkro@gmail.com :-)

Zwaartekracht

Een pasgeboren baby kan niet veel. Niets eigenlijk. Praten, dansen, fietsen, autorijden, het komt allemaal later voor hen. We zijn allemaal baby en kleuter geweest; we herinneren ons daar niets van, maar ooit konden ook wij niet staan en lopen. 
Na een jaartje doen we de eerste stapjes en tegen de tijd, dat we naar school gaan weten we niet beter, dan dat lopen, rennen en springen vanzelfsprekend is.

Maar dat is het niet. De evolutie heeft alle dieren een manier geleverd om te leven met de Aardse zwaartekracht, die altijd aanwezig is, zonder dat we daar dagelijks bij stil staan.

Alleen ruimtevaarders kennen het verschil tussen gewichtloos zijn en "aan de Aarde geplakt " te zitten. Overeind blijven kost moeite en kracht. Zodra we onze benen minder gebruiken worden onze botten en spieren direct zwakker.

Op hoge leeftijd gaat die zwaartekracht opnieuw een grote rol spelen. Ouderen vallen vaak en pijnlijk. Mijn moeder moest eerst een aantal keren vallen met haar fiets ("mijn jas bleef haken achter het zadel, bij het afstappen"), voordat zij haar geliefde vervoermiddel opgaf. Dit tot haar grote spijt, het was haar enige vervoermiddel.
Ook mijn vader viel regelmatig. Het is een ontluisterend proces, dat ouder worden, je wordt weer baby, in meerdere opzichten.

Uiteindelijk krijgt de zwaartekracht ons stuk voor stuk weer te pakken.

Willem Kroon, 23 augustus 2013.

---

Ik stel jullie reacties zeer op prijs, maar hier reageren mislukt meestal. Stuur eventueel je commentaar naar willemkro@gmail.com :-)

Brand in je GSM

We hebben inmiddels allemaal wel een portable telefoon in ons bezit. Of dat nu mét of zonder Internet is, ze hebben allemaal een accu (batterij) nodig.

Accu's zijn eigenlijk rare uitvindingen. Ze kunnen heel veel energie opslaan, maar ze kunnen ook intern een kortsluiting krijgen. Dan wordt alle energie in 1 keer opgestookt en dat gaat met veel warmte-ontwikkeling gepaard.

Ikzelf leg mijn GSM wel eens naast me in bed en gebruik hem dan als wekker.
Maar dat ga ik niet meer doen.

De batterij van je telefoontje kan elk moment van de dag kapotgaan, of je hem nu aan het opladen bent of niet. Als hij in de brand vliegt en je ligt ernaast te slapen, dan zou dat wel eens heel naar af kunnen lopen.

Het klinkt misschien gek, maar leg, als het niet anders kan, je telefoon op een onbrandbare ondergrond, zoals een bord, dan kan het eventuele fikkie zich in ieder geval niet verder verspreiden.

Ik wil geen paniek schoppen en de kans, dat je het meemaakt is erg klein, maar toch, weest gewaarschuwd.

Overigens… :
 Je GSM onder je kussen leggen is sowieso geen goed idee.

De zend/ontvanger van je toestel zoekt voortdurend naar de antennemast, die het dichtst bij staat. Als de mast zich relatief ver weg bevindt, gaat hij zijn zendvermogen opschroeven. Deze straling gaat ook door je kostbare hoofd heen…

Het is niet bewezen, dat deze straling gevaarlijk is, maar het lijkt me niet gezond. Wie weet gaat je brein wel een beetje koken, hahaha.

(en daar zou IK nu slapeloosheid van krijgen),

Willem Kroon, 18 augustus 2015.

---

*** Link 1: Lees meer over de techniek

*** Link 2: Lees ervaringen van anderen op FaceBook

Ik stel jullie reacties zeer op prijs, maar hier reageren mislukt meestal. Stuur eventueel je commentaar naar willemkro@gmail.com :-)

Mijn YouTubefilm "SpoorBrug"

(Klik op het symbooltje rechtsonder om de video met volledig scherm te kijken)

Toen ik in de jaren '50 geboren werd, was de A1 nog een tweebaansweg.

Ik heb nog meegemaakt, dus, dat die weg 4 baans werd. En nog later 5, vanwege de er aan toegevoegde Wisselstrook, die overigens aanvankelijk als "Carpoolstrook" bedoeld was.

(Klik op de foto's om ze groter te bekijken).

Vorig jaar (2014) startte er een enorm project om de A9, de A1 en de A6 te verbreden. In de, letterlijk, ruimste zin van het woord.
 Ook zal de A1 onder de Vecht door geleid worden met behulp van een aquaduct.
Deze werkzaamheden veranderen de vertrouwde omgeving van Muiden en Muiderberg enorm. Het is echt wennen aan de vele bergen zand en alle verdwenen bomen en boerderijen.
Her en der schiet het beton als onkruid uit de grond.

Begin augustus 2015 fietste ik op een prachtige zomerdag met mijn videocamera en mijn statief naar Muiderberg.

Ik filmde de drukte op de A1 en de bouwplaats van de nieuwe brug: in de nabije toekomst de grootste spoorbrug van Nederland.

Om de breedte van de nieuwe A1 zo maximaal mogelijk te krijgen heeft men besloten om de brug niet op pilaren te bouwen. Dan blijft er al gauw als enige mogelijkheid over om een boogbrug toe te passen; een constructie, die zichzelf omhoog houdt.
Maar vanwege de 14(!) rijstroken, die er onderdoor gaan, moet die spoorbrug gigantisch groot worden. Hij zal uiteindelijk hoger zijn dan de hem omringende hoogspanninsgmasten en de brug in aanbouw is nu al in een straal van kilometers in de omgeving zichtbaar.


De blauwe stellages, die je in de film ziet, zijn tijdelijke steunpunten om de boog op te kunnen bouwen. Die worden dus uiteindelijk weer afgebroken, als alles gereed is.

Uiteindelijk zal de nieuwe brug naast de bestaande gereden worden
(géén kranen, hier...); zal men de oude brug verwijderen en de "NaardermeerBrug"(geen idee, hoe hij gaat heten?) op de plek van de huidige spoorbrug geplaatst worden. Het spoortraject zal niet verlegd worden.
Het verplaatsen zal op zich al een indrukwekkende gebeurtenis worden. (Pippi Langkoushuis in het kwadraat :-) )

De film probeert een indruk te geven van de werkzaamheden en de huidige sfeer in de buurt van het rustieke Muiderberg. Ik hoop, dat het een documentje is voor de toekomst, want er zal hier nog heel veel veranderen.

Binnenkort wil ik ook een dergelijke film over de bouw van het aquaduct maken.

Ik hoop, dat je mijn film kunt waarderen,

Willem kroon, 10 augustus 2015.

Ik stel jullie reacties zeer op prijs, maar hier reageren mislukt meestal. Stuur eventueel je commentaar naar willemkro@gmail.com :-)

Vernieuwing van de A1

Ik ben in Muiden geboren. In mijn kindertijd was Muiden klein en fijn. Zo had je bijvoorbeeld in de Weesperstraat nog "binnenboeren". Vaak werden kuddes koeien gewoon door de straten van Muiden van de wei naar de binnenboerderij gebracht en andersom. Je kunt het je niet meer voorstellen.
Wandelend met mijn ouders op zondagmiddag rook ik her en der het kuilgras, een aparte geur en voor mij op een prettige manier onverbrekelijk verbonden met het Muiden van vroeger.

Later werden wijken "MariaHoeve" en "KlapWijk" toegevoegd.

Muiden is dus nooit hard gegroeid. Hoewel Muiden eeuwen ouder is dan Amsterdam bleef het klein ("Muyden sal Muyden blyven. Muyden sal nooit beklyven…" was de vloek van de zeemeermin).

Maar de tijden, zij veranderen. In het Kruitbos zullen heel veel woningen gebouwd worden, evenals op de weilanden van boer Oudshoorn, bij de volkstuintjes, op het voetbalveld van SC Muiden en ook in de Bloemendaler Polder zal er geen kluit klei op zijn plaats blijven. De Bredius Driehoek zal, als het de voetbalclub meezit, ook bebouwd worden.

Muiden ligt op de lijn Gooi/Amsterdam en dat zou je onze pech kunnen noemen. Want sinds mensenheugenis liep de verbinding tussen die plaatsen door onze vesting. In de vorige eeuw bouwde men een "bypass" rond Muiden, dat werd de A1, een tweebaansweg. Het autoverkeer groeide maar door en in de jaren '60 werd er een nieuw viaduct gebouwd en de weg verbreed tot twee banen heen en twee banen terug.

Die capaciteit bleek naderhand ook niet genoeg vanwege het voortdurend toenemen van het autoverkeer. Vluchtstroken werden opgeofferd, een "Carpoolstrook" kwam er bij, maar de files bleven onstaan. Bovendien groeide ook het scheepvaartverkeer, maar de brug ging steeds minder vaak open vanwege de enorme stremmingen, die er door ontstonden.

Enfin, uiteindelijk is er besloten om de A1 door een aquaduct te laten lopen, die ten Zuiden van de huidige A1 zal komen te liggen. Het lokale verkeer zal over de nieuwe Spieringbrug geleid worden, wat jammer is voor het uitzicht. Een bypass mogelijkheid via de tunnel werd te duur bevonden. Het zicht op de Vecht vanaf Muiden zal dus ook in de toekomst gehinderd worden door een brug.

(Klik op de foto's om ze groter te bekijken)
Vroeger. Foto 1, de bovenkant van de foto is het Westen.
Hier zie je toestand van A1, de Vecht en de polders uit 2004. Bij de nummers:

1 - Bij deze loodsen, langs de weg naar Weesp, hadden mijn broer Hans en zijn zoon Mike hun bedrijfsruimten. Het complex werd gesloopt.

2 - De rotonde naar Weesp, de parallelweg en het Gooi.

3 - Hier woon ik al 23 jaar. Vlakbij de werkzaamheden, dus.

4 - Bij Fort H zal een nieuw haventje worden aangelegd.

5 - De uitwatering van Het Naardermeer, de "Tocht".

6 - Oude boerderijen met veel goede herinneringen van Muiders en bewoners.

7 - Het "Pippi Langkoushuis" aan de Vecht. Een houten boerderij-woning uit de Kringenwet tijd.

Nu. Foto 2, hier zie je toestand van A1, de Vecht en de polders uit 2015.

1 - Dit is de Westkant van het aquaduct. Aan beide zijden van het project liggen gekleurde stukken vloerbedekking. Die moeten het vers gestorte beton beschermen. Het mocht op een koopje, de kleurstelling maakte hier niet uit ;-)
Op deze plaats wordt momenteel ook de brug over het aquaduct gebouwd voor de nieuwe weg naar Weesp.

2 - De rotonde naar Weesp en naar het Gooi is verdwenen. Hier komt de kortsluitweg om Muiden heen. De Spieringbrug en het stoplichten kruispunt zijn al een tijdje gereed. Via een kleine omweg kom je nu bij een nieuwe, maar tijdelijke, rotonde. De parallelweg langs de boerderijen bestaat niet meer. De boerderijen trouwens ook niet.

3 - Mijn huis. Met name het heien van 5500 palen ten behoeve van de bouw van het aquaduct en de Spieringbrug geeft een boel overlast. Nog 1100 palen te gaan op dit moment van schrijven (4 augustus 2015). Ik ben zeer benieuwd naar het toekomstige geluidsniveau van de nieuwe weg.

4 - Bij Fort H is een haventje bij gebouwd.

5 - De uitwatering van Het Naardermeer, de Tocht, is gedempt en honderden meters naar het Zuiden verplaatst en heeft inmiddels weer aansluiting met de Vecht. Ook ten Westen van de Vecht is de kruising, die Muiden met de "Spieringbrugweg" verbindt, klaar.

6 - Anno nu, is de bak aan de Vecht droog gelegd, na grote lekkageproblemen met de "gellaag", die het grondwater moest tegenhouden, maar dat niet deed. Nu wordt er met "onderwaterbeton" gewerkt. Hier is een flink stuk historie van Muiden verloren gegaan. Als boerderijen en bedrijven hier zijn verdwenen.

7 - Het Pippi Langkoushuis moest ook wijken en is 500 meter zuidelijker aan de Vecht geplaatst. Als leek zou ik zeggen, dat het Pippi Langkoushuis best weer op haar oude lokatie teruggeplaatst zou kunnen worden, maar dat zal wel niet gebeuren ;-)

De veranderingen rond Muiden (en Muiderberg!) zijn enorm. De vooruitgang kun je niet tegenhouden, maar het verlies van de mooie oude omgeving van Muiden gaat mij aan het hart.
Maar ach, ooit zullen er alleen nog Muiers zijn die nooit beter hebben geweten. Die kunnen dan de foto's van vroeger/nu nog eens bekijken,

En de zeemeermin? Die moet nog maar eens een kijkje komen nemen in de Vecht… :-)

Willem kroon, 4 augustus 2015.

---

Ik stel jullie reacties zeer op prijs, maar hier reageren mislukt meestal. Stuur eventueel je commentaar naar willemkro@gmail.com :-)

Heb ik soms suiker?

Geen sportman

Ik ben nooit een sportman geweest.
Ik wilde als kind op "gym", maar ik had al snel door, dat ik daar geen talent voor had. Maar mijn moeder zei: "Je wilde er op…nú blijf je er op… Dat heeft wel 8 jaar geduurd, denk ik.
Ik kon niks. Een salto over de kast eindigde steevast in een kopstoot tegen dat apparaat. Tot grote hilariteit van mijn kleine vriendjes.

Een bal schieten of opvangen kan ik niet. Niet met de hand, niet met de voet. Ik kan er een lang verhaal van maken, maar daar zou ik alsnog weer triest van worden, haha.

Ik zeg wel eens: "Als je van -achter-de-computer zitten- gezond zou worden, was ik beresterk. Maar nee, zo is het niet, je moet bewegen en dus had ik al jong een buikje. Mijn leeftijdsgenoten zeiden al, dat ik een bierbuik had lang voordat ik wist, hoe lekker die godendrank smaakt ;-)

In mijn werk had ik ook weinig beweging. Biertjes, lekker eten en snoepen, op zijn tijd een heerlijke snack; alle factoren voor een ongezond leven waren aanwezig. Gezondheidsadviezen sloeg ik de wind (doe ik nog steeds, eigenlijk ;-) )

Mijlpaal

14 juli 2006 reed ik, samen met Jolanda, met de auto voor het eerst naar het Aviodrome. Onderweg dacht ik bijna onbewust: zó ff piesen, ok. Maar al snel werd dat erger. Ik moest steeds 'nodiger' en binnen 5 minuten móest ik mijn auto parkeren en uitstappen. Ik stond krom van de pijn in mijn blaas, rechter kloot, rechter zijde en rug. Ik had geen idee, wat me overkwam.
Na 10 minuten zakte de pijn net zo snel weer weg als hij gekomen was.
Toch maar doorrijden naar Lelystad. Daar aangekomen kwam die vreselijke pijn weer terug en ging ditmaal niet meer over. Ik lag te rollen over de landingsbaan. Enfin, we lieten door het museum een ambulance bestellen en belandden in het ziekenhuis, alwaar er geen vliegtuig meer te zien was. Oeps, dat was niet mijn- en Jolanda's doel geweest.

Ik bleek een koliek te hebben, anders gezegd, ik had een niersteen! Vrouwen, die ik gesproken heb, vertelden mij uit persoonlijke ervaring, dat een niersteenaanval net zo pijnlijk is als van een kind bevallen! Wist ik dat als kerel ook eens…

Maar waar ik het hier eigenlijk over wil hebben is Suikerziekte, oftewel Diabetes. In dat ziekenhuis werd mij gevraagd of ik wist, dat ik Suikerziekte had. Uh…nee. "Dan weet je het nu", zei een snibbige verpleegster… Oeps…een nieuwe mijlpaal in mijn leven.

Waarom suiker in je bloed?

Iedereen heeft suiker in zijn- of haar bloed.
Om te kunnen bewegen gebruiken we onze spieren. Die spieren hebben energie nodig, dat komt uit ons voedsel. Je lichaam zet Koolhydraten om in suikers, voedingstoffen. Die worden, met behulp van het door de Alvleesklier (Pancreas) aangemaakte hormoon Insuline, tot de spieren toegelaten, waar zij bij inspanning verbrand worden.

Twee types

Je hebt twee types Suikerziekte, leerde ik mezelf:
Diabetes Mellitus Type 1 en 2.

Bij type 1 maak je vanaf je geboorte te weinig of geen Insuline aan. Die stof is dus noodzakelijk om de koolhydraten tot je spieren toe te laten.
Mensen met deze aandoening moeten zichzelf hun hele leven lang kunstmatig Insuline toedienen. Zij meten dagelijks hun Suikerspiegel en injecteren dan de juiste hoeveelheid Insuline. Dit moet op zeer regelmatige momenten gedaan worden. Heel naar, lijkt mij.

Bij Type 2 gaat het om "Ouderdomssuiker" of 'Overgewichtssuiker". Dat lopen de meeste levensgenieters op latere leeftijd op, maar komt steeds vaker voor bij jonge mensen.

Er kunnen twee problemen optreden bij de energievoorziening van je spieren: je krijgt een Hypo; er is te weinig suiker in je bloed of een Hyper; er is een teveel aan suiker.

Wat is het?

Mij werd het ooit zó uitgelegd: De Insuline is een sleuteltje, dat op een slotje op je spieren moet passen. Het sleuteltje opent de spier, zodat de voedingstoffen er in kunnen. Bij Type 2 maakt je Pancreas wél Insuline aan, maar werkt het het sleuteltje (bijvoorbeeld door overgewicht) niet goed meer. Oftewel: de Insuline laat de suikers niet meer binnen en de spieren worden slap bij gebrek aan energie. Let wel, al je spieren! Dat voelt wezenlijk anders aan dan een paar vermoeide benen na een fikse wandeling. Je hele lichaam is moe; tot aan je oogleden.
Ok. Dat is punt 1. Punt 2 is, dat de suiker (de koolhydraten) door je bloed naar je spieren wordt getransporteerd. Dat is een mooie, maar ook gevaarlijke uitvinding van de natuur. Want die suikers mogen maar een beperkte tijd in je bloed circuleren. Blíjven ze daar, dan komt er een teveel van in je bloed. De waarde van die hoeveelheid suiker heet de "Suikerspiegel''. Als je gezond bent (be happy!), ligt die waarde tussen de 5 en 6 (arbitrair; ik heb nu 7, en dat wordt ook goed gevonden). In het ziekenhuis van Lelystad bleek ik 18,3 te hebben. Much too much.

Punt 3

Teveel suiker in je bloed doet je nieren teveel vocht afscheiden. Daardoor ga je meer piesen, krijg je voortdurend dorst en ga je steeds meer drinken.

Punt 4 is, dat je zenuwen absoluut niet tegen al die suiker kunnen. Dat resulteert bijvoorbeeld in onverwachte, kortdurende scherpe pijnprikkels, slecht helende wondjes en ongevoelige zenuwen in je voeten, die er letterlijk kapot aan kunnen gaan.

Ook de enorm belangrijke oogzenuw kan (en zal) aangetast worden, als je er niets aan doet.

Al deze symptomen had ik. Dorst, veel plassen, 's avonds totaal uitgeput naar bed gaan, slecht zien (je schrikt je wild). En toch had ik het lange tijd niet door... Dat ik dus patient geworden was. Ik deed een test op Internet en de uitslag was: "Mooi, u heeft GEEN suiker!" Ik geloofde dat maar wat graag. Struisvogels, die we allemaal zijn.
Totdat ik er dus per ongeluk achter kwam.

Hoe is het nu, Willem?

Ik slik al jaren drie pillen, van 1000mg, per dag. Nadat ik de eerste in nam dacht ik: nu zal ik wel weer in slaap vallen na het eten, maar nee. Wonder boven wonder, de Metformine werkte! Werkte heel goed, al ben ik niet blij om medicijnen te moeten (blijven) slikken. Was ik nooit van plan geweest.
Maar ik kan er goed mee leven. Ik eet gewoon suiker, mag af en toe een biertje van mezelf (of twee… ;-) ) en ik voel me meestal redelijk goed.
De nierstenen dienen zich trouwens nog steeds, onregelmatig, aan. Leve de (Diclofenac) zetpil ;-)

Wat doe je er aan?

Na de constatering werd ik direct doorverwezen naar de diëtiste en de oogarts (voor een Fundus Foto, eens per jaar) Volgens mijn diëtiste zou ik in theorie(!) van de ziekte af kunnen komen, als ik een hele goede conditie zou opbouwen en op mijn ideale gewicht van 80 Kg zou komen en blijven.
Ik ging tegen mijn zin naar een sportschool en bracht mijn gewicht terug van 106 Kg tot 84 Kg. Ik voelde me daar prima bij, maar ik houd dat niet vol. Ik ben geen sportman, maar dat zei ik, geloof ik, al :-)

Advies

De moraal van dit verhaal: er is goed mee te leven, met Suikerziekte, maar je moet het wel weten, als je het hebt.
Herken je bovenstaande symptomen? Ga dan naar je huisarts, laat een snel vingerprikje doen en binnen een paar seconden weet je of je het hebt of niet.
Want onbehandelde Diabetes is levensgevaarlijk. Als je te lang wacht, moet je gelijk aan de Insuline injecties en dat gun ik niemand :-)

Willem Kroon, 14 juli 2015.

Ik stel jullie reacties zeer op prijs, maar hier reageren mislukt meestal. Stuur eventueel je commentaar naar willemkro@gmail.com :-)

ZomerNachtGedachten

Vrijdagnacht 4 juli 2015, 2:19h. Het is nog heerlijk weer, deze zwoele zomernacht. Ik heb alleen een mouwloos hempje aan.
Na mijn kroegbezoek rook ik ter afsluiting even een peukie op "de Hoek". Vóór mij ligt in alle rust de mooi verlichte brug.

Met een redelijke hoeveelheid alcohol in mijn bloed filosofeer ik als vanzelf over dit stukje Muiden:

Hier liepen nog niet zo lang geleden mijn ouders. En daar ging mijn vader iets langer geleden op zijn brommer naar Van Houten in Weesp. Als kind stonden wij hem hier wel eens op te wachten en zwaaiden dan naar hem. Maar hij zwaaide nooit terug tot onze teleurstelling. Als wij hem daarmee confronteerden, zei hij altijd, dat hij daar te druk met brommerrijden was; "Gevaarlijke Rot Bocht" noemde hij deze plek, haha.

Als kind liep ik hier met FL 1, 25 in mijn hand om voor mijn, toen nog rokende, moeder even een pakje Stuyvesant sigaretten te kopen bij melkboer Snel, die nog aan de deur kwam met "taptemelk" (losse melk uit een bus).

Over de brug fietste ik ooit voor het eerst naar de MULO in Weesp om mijn boeken op te halen, start van een heel nieuw leven.

Vriendjes van de lagere school, die hier vlakbij stond, gingen in koude winters glijden op de bevroren houten planken van deze brug. Ik durfde dat niet. Want ik kon dat niet. Ik ben altijd een beetje motorisch gestoord geweest, wat sport betreft. Ik stond langs de kant, dat gevoel kende ik toen al goed. Bij het teams kiezen in de gymzaal werd ik steevast als laatste gekozen of werd ik ingewisseld voor een andere stumperd.

Hier liep ik samen met Guus in mijn uniform van Crescendo, met mijn trommel voor mijn buik. In de puberteit wilde ik dat niet meer, ik schaamde me voor mijn leeftijdsgenoten, die me belachelijk maakten.

Wij noemden deze brug "De Brug van Klaas Portenge", naar de man met de gekromde rug, in blauwe overall, die de brug met de hand ophaalde. Eigenlijk heet hij de Amsterdamse Poortbrug. Hier reed ooit de Gooische StoomTram, briesend en vonken verliezend. Heel veel tramreizigers hebben dit punt ooit gepasseerd.

Waar ik nu zit was vroeger de stadswal. De brug was de poort naar Amsterdam, dat ook via de, aan de overkant liggende, Trekvaart met door paarden en mensen getrokken schepen bereikt kon worden. Die vaart hebben ze ooit eens met de hand uitgegraven. Moet een hele klus geweest zijn.
Het bruggetje vanaf het huis van van der Weijden naar het Kruitpad werd gesloopt en de vestinggracht werd iets verderop afgedamd, dat heet nog steeds de "Dam". Aan de overkant begonnen toen de polders en de rietlanden, waar mijn vader in zijn kindertijd speelde en voetbalde.

Hier begeleidde mijn vader mij op 7 mei 1975 om 6 uur 's ochtends naar de bushalte om voor mijn nummer op te komen. Je moest "met de eerste reisgelegenheid" naar je kazerne, de eerste dag.
Mijn fiets nam mijn vader al fietsend mee terug naar huis. Altijd als ik terug moest naar mijn kazerne vergezelde hij mij, die lieve man.

Vroeger ging Sinterklaas hier op zijn schimmel de hoek om. Toen durfde hij dat nog. Wij kleuters er klassikaal achter aan.

Ook de telefooncel, die hier heel lang stond zie ik nog zo voor me. Juist het telefoonnummer, dat je zocht was, altijd nét uit het boek gescheurd. En het stonk er altijd vreselijk, Geen idee, waarom, eigenlijk.

Hier wandelden ooit mijn grootouders en kwam mijn opa, Willem Kroon, uit Amsterdam (met de tram?) aan, omdat hij in Muiden gemobiliseerd werd. Daar kwam hij het mooiste meisje van Muiden tegen en daardoor besta ik en kan ik hier nu zitten peinzen.

Aan de overkant, bij het Plantsoen, stonden "die rotjongens" met Zündapps en Kreidlers de passanten in de maling te nemen. Ik durfde er met mijn, van mijn vader gekregen, simpele Batavus nauwelijks langs te rijden. Mijn brommer deugde niet in hun ogen. Als kind ben je daar te gevoelig voor.

Ook de Duitsers moeten hier gemarcheerd hebben. Onvoorstelbaar. Mijn vader kon daar mooie verhalen over vertellen. Ooit ontsnapte hij zelf aan een huiszoeking door de Moffen; wellicht rende hij op deze plek wel voor zijn leven.

En wie weet, hoe het er hier honderd, tweehonderd, vierhonderd of duizend jaar geleden uit zag? Dit is een oude plek, dat voel je, daar kan ik uren over nadenken.

Goeie gedachten, zo met een slokkie op. En dit is maar één van de vele boeiende plekken in Muiden.
Het mooie van in je geboorteplaats blijven wonen is, dat je gaat houden van elke straatsteen. Dat bevalt me

Hoe zou het er hier over honderd jaar uit zien? Daar ga ik bij een volgende borrel eens over fantaseren.
Nu naar bed.

Willem Kroon, Muiden, 5 juli 2015.

---

Lees Reacties op FaceBook

Ik stel jullie reacties zeer op prijs, maar hier reageren mislukt meestal. Stuur eventueel je commentaar naar willemkro@gmail.com of reageer op FaceBook :-)

Mijn website "Begraven in Muiden"

In 2008 zag ik eens een hele mooie website (zie hieronder: Link 1) over de graven van de Oude Kerk in Amsterdam. Momenteel zijn er op die site 8501 graven beschreven, in de nog steeds groeiende database.

Database…Tja, daar heb ik iets mee. Vraag me niet wat, maar vanaf mijn eerste poging tot programmeren op mijn Commodore 64 (1980) ging ik als vanzelf database programma's maken. Waarom? Geen idee, maar ik vind het prachtig om daar mee bezig te zijn.

Hierdoor kwam ik op het idee, om hetzelfde te gaan doen met de Algemene Begraafplaats in Muiden. Of nee, ik wilde álle graven in (de stad) Muiden online zetten. Dit omvatte de graven in de Hervormde Kerk, die op de Katholieke Begraafplaats en (dus) de hele Algemene Begraafplaats. Zodoende zou elk graf in Muiden op Internet te vinden zijn.

Hierboven: graf in de Hervormde Kerk

Ik twijfelde sterk, of dit wel een goed plan was. Zou ik niet teveel klachten krijgen? Mensen denken heel uiteenlopend over sterven en begraven. Ik kon het niet inschatten, maar nam uiteindelijk het besluit om het te gaan doen.
Ik bracht de hele site aanvankelijk achter een inlog, bezoekers moesten dan eerst lid worden. Maar dat idee beviel me niet. Teveel rompslomp. Ik ging een open en keurige site bouwen!

Hoe het kan, weet ik nóg niet, maar de beheerders van de Katholieke Begraafplaats kregen er lucht van... Zij mailden mij spontaan om me te vertellen, dat zij het niet wilden hebben, hun graven op mijn site, dus.
Ik informeerde bij de landelijke databases over graven in Nederland (zie hieronder: Link 3). Daar hoorde ik, dat mijn idee niet verboden was. Ik voeg in feite niets toe aan wat er al is. De graven zijn publiekelijk te bezoeken en de eigenschappen, die ik in de database zet, kan iedereen ook met eigen ogen aanschouwen.

Hierboven: graven op de katholieke Begraafplaats

Maar het zat me niet lekker en ik wilde niet over dit onderwerp in de clinch gaan liggen met ouderwets denkende Muiers, die ik op straat tegen zou kunnen komen.
Dan maar niet en dan ook maar niet de graven in de kerk. Hoewel ik mijn website begraveninmuiden.nl (zie hieronder: Link 2). noemde, heb ik alleen de Algemene Begraafplaats in kaart gebracht.

Vanaf december 2008 tot en met april 2009 bezocht ik bijna dagelijks de begraafplaats en maakte een paar duizend foto's. Van elk graf maak ik een "totaalshot" en een "close-up" van het grafopschrift.
Momenteel bevinden er zich 610 graven en 759 personen in mijn database.

Hierboven: de oude vormgeving.

Nadat een website gereed is gekomen ebt mijn interesse altijd weg. Maar deze site moet eigenlijk elke week bijgehouden worden. Dat schoot er een beetje bij in de laatste tijd. Ook vanwege de foute opstart met inlog was de site onnodig moeilijk aan te passen.
Daarom ben ik afgelopen winter begonnen om de website te vernieuwen en de database weer up-to-date te maken.
En dat is gelukt!

Omdat ik 3 jaar geleden een opleiding tot webdesigner volgde, is mijn kennis nu veel groter dan toen. Nu ik jQuery (programmeertaal,
zie hieronder: Link 4) kan gebruiken is de website een stuk gebruikersvriendelijker geworden (vind ik, hoop ik :-) )

Verder gebruik ik (ff voor de insider) HTML 5 (voor een deel), CSS3, PHP en MySQL.
PHP ben ik niet zo goed gaan beheersen op school, als ik hoopte, maar met DreamWeaver Behaviours kom ik al jaren overal, waar ik zijn wil, hoewel ik eigenlijk liever Zend Technologies zou willen gebruiken. Zo, genoeg over techniek ;-)

Hierboven: er is ook een uitgebreide zoekpagina.

De site opent met een plattegrond van de begraafplaats. Als je met je muis over een graf gaat, popt de beschrijving van de begraven personen op. Als je vervolgens er op klikt, verschijnt er boven in beeld een weergave met veel grafgegevens. Bovendien blijft het gekozen graf knipperen, ter oriëntatie.
Je zoekgeschiedenis wordt opgeslagen in het "Pagememory", zodat je nog eens eenvoudig terug kunt navigeren naar dat ene graf, waarvan je niet meer weet, waar je dat zag.

Als je op "Urnenmuren" klikt worden de muren met de graven zichtbaar. Ook bij die graven krijg je een pop-upje met gegevens en er kan op geklikt worden.

Bovenin de site is een menubar met de mogelijkheden om omgevingsfoto's apart te bekijken, iets over de historie van Muiden en de begraafplaats te lezen en om een aantal filmpjes te bekijken.

Er is ook een mogelijkheid om iemand een directe link naar een graf te mailen (zie voorbeeld: link 5)

Ik ben zeer tevreden met het resultaat. Als je wilt, kun je in mijn ouderwetse GastenBoek schrijven, waar al veel lovende reacties staan.

Dood en begraven, het blijft een moeilijk onderwerp voor veel mensen, maar ik hoop met deze website velen een plezier te doen.
Of, zoals Charles Schiffel schreef: "…zo kan ik toch vanuit het verre Spanje mijn vader en andere oude bekenden bezoeken."

Ga naar BegraveninMuiden.nl :-)

Willem kroon, 30 mei 2015.

Ps: Ik mag het niet zeggen van mijn leraar Harald, maar de site werkt het beste op een 17 inch monitor of groter, in Google Chrome ;-)

Links:



*** Link 1 Oude Kerk, Amsterdam

*** Link 2 BegraveninMuiden.nl

*** Link 3 Landelijke database

*** Link 4 jQuery

*** Link 5 Link naar het graf van mijn ouders