Passeerspoor

Bussum groeide als kool na de komst van trein en tram.
Dat ging natuurlijk gepaard met de aanleg van steeds meer sporen.
Aan de oostkant van het Station Naarden Bussum stopte de Gooische Tram, zodat je op hetzelfde perron over kon stappen op de trein. Deze voorziening is natuurlijk (maar misschien ook helaas..) al lang geleden gesloopt.

Direct aan het spoor, richting Hilversum, lag de chokoladefabriek van Bensdorp. Ook zij benutten veel sporen voor de aan- en afvoer van hun producten. En ook deze fabriek is allang niet meer.
Bij het station was een groot rangeerterrein aangelegd. Goederentreinen konden hier hun lading overslaan, van- en op vrachtwagens, bijvoorbeeld.
Al deze voorzieningen vergden veel rails, wissels en (na de komst van elektrische locomotieven) hoogspanningsportalen voor de bovenleidingen.

1 - Het probleem met al die overgebleven en ongebruikte rails is, dat hierdoor spoorwegovergangen onnodig groot, duur, gevaarlijk en complex worden. Ook hebben wissels veel onderhoud nodig. ProRail, de spoorbeheerder, is in heel Nederland een kwart van alle wissels aan het "ruimen".
Het emplacement bij Naarden - Bussum wordt nu sterk vereenvoudigd en dus(?) veiliger gemaakt.
Maar een gevolg van dit alles is dat (goederen)treinen elkaar niet meer in kunnen halen of "verkeerd spoor" kunnen rijden. Dat heet zo, als zij de linker (eigenlijk foute) baan nemen om calamiteiten te ontwijken.

Zonder, of met te weinig wissels kan het gaan gebeuren, dat reizigers Bussum>Amsterdam via Utrecht moeten omreizen bij spoorproblemen.
(PS: Houd er overigens rekening mee, dat de lokettisten bij de NS werken en NIET bij de verantwoordelijke treindienstleider ProRail; zij kunnen het dus niet helpen, als er vertragingen zijn…#weeslief ;-) )

2 - Als ik het goed begrepen heb, blijven er uiteindelijk twee sporen over bij Naarden - Bussum. Ik ben daar geen voorstander van.

3 - Daarom heb ik zelf een voorstel ontworpen, waarbij een inhaalspoor (het bestaande spoor 3) gehandhaafd blijft. (zie bovenste afbeelding)
Het kost wel een paar wissels, maar flexibel werken bij tegenslag blijft in takt. Het station kan als "calamiteitenkruispunt" (blijven) werken.

In mijn ontwerp vallen alle wissels binnen de twee spoorwegovergangen (Comeniuslaan en Gen. de la Reijlaan), zodat die nu met AHOBs beveiligd kunnen gaan worden.
Ik ben geen deskundige (en ik gá er niet over, haha), maar ik zou graag de mening over mijn voorstel willen horen van deskundigen :-)

Willem Kroon, Muiden, 7 augustus ©2019.

---

Ik stel jullie reacties zeer op prijs, maar hier reageren mislukt meestal.
Stuur eventueel je reactie naar willemkro@gmail.com :-)

Weg met die wissels!

Sinds begin jaren '80 kom ik heel vaak in de buurt van
station Naarden - Bussum, ik ken de omgeving daar dus goed.
Mijn vrienden weten waarom, haha :-)


Ook hier worden ingrijpende wijzigingen aan de omgeving aangebracht.

ProRail, de spoorbeheerder van het spoorwegbedrijf wil nationaalbreed enorm veel (een kwart van alle-) wissels verwijderen en is daar ook al hard mee bezig. Wissels vergen duur onderhoud en als je ze dat niet geeft, kunnen zij kostbare vertragingen opleveren.
Ook kun je er niet met zeer hoge snelheid overheen rijden. Straks moet er 130km/h in plaats van 80 km/h gereden kunnen worden. (hoe hoger de snelheden, hoe meer treinen je per uur kan laten rijden, is het idee)
's Winters moet je wissels met veel energie verwarmen om ze niet te laten vastvriezen. Weg met die dingen dus..

Maar al die wissels zijn natuurlijk niet zomaar geplaatst. Stel je voor, dat er twee sporen tussen Weesp en Bussum lopen. Eéntje heen en één terug. Als er halverwege een incident gebeurt dan wil je wel via het andere ("verkeerd spoor") terug rijden. Hoe kom je daar? Juist via wissels.

Simpel voorbeeldje, maar het toont aan, dat het gebruik van (veel) wissels voor de treindiensleiding noodzakelijk is om een flexibele dienstregeling te handhaven. Straks zou het kunnen zijn, dat de reizigers voor Bussum>>Amsterdam via Utrecht(!) moeten omrijden. Niet fijn in de trein.

Het emplacement, inclusief spoorovergang Zwarteweg/Comeniuslaan telde 5 sporen. Deze waren noodzakelijk om het goederenverkeer in goede banen te leiden en de passagierstreinen naar de juiste perrons te kunnen brengen.


Bij 5 sporen moet er een geheel door slagbomen afgesloten overgang gebouwd worden en mag die niet automatisch "open en dicht gereden" worden door de passerende trein, omdat er auto's klem kunnen komen te zitten. De overgang werd vroeger ter plekke in "Post T" behandeld, maar later in Amersfoort "met de hand bediend" en dat nam wel eens onnodig veel tijd in beslag. Allemaal ergernis, dus. 
Overigens zal het karakteristieke "huisje" Post T nu ook wel moeten verdwijnen..

Naarden - Bussum had dus ooit een druk emplacement voor goederenvervoer, maar dat is er niet meer. Het vereiste een groot rangeerterrein en dus ook veel wissels en sporen. Tot aan de Torenflat (Wilhelminalaan) worden de 5 sporen teruggebracht tot 2.

ProRail is nu (6 augustus 2019) heel druk om de situatie rond het station aan te passen aan de huidige eisen. Op dit ogenblik zijn alle bovenleidingportalen, sporen en wissels al verdwenen…een enorme klus. (zie kopfoto en zie webcam https://youtu.be/R-6XOSP36p8 ).

Wat zijn de consequenties van dit alles? Dat gaan we meemaken, maar ik ben bang, dat de dienstregeling ter plaatse eronder zal lijden.

Zal bijvoorbeeld het voorbij laten rijden door sneltreinen en goederentreinen nog kunnen?

Binnen 3 weken moet alles gereed zijn,

Willem Kroon, Muiden, 6 augustus ©2019.

Bekijk de situatie kort voor de ombouw (augustus 2019)

Werkzaamheden. Kort filmpje

Link 1 *** FaceBook-pagina over de werkzaamheden

---

Ik stel jullie reacties zeer op prijs, maar hier reageren mislukt meestal.
Stuur eventueel je reactie naar willemkro@gmail.com :-)

Fusie met Groot Mokum

Ik werd laatst op mijn schouder getikt en hoorde een bekende stem zeggen: 'We hadden beter met Muiden samen kunnen gaan, hè meneer?"…
Ik draaide mij om; antwoordend: " Wie is we?" en zag, dat het brugwachter (oud Muier) (Rooie) Peter van Egmond was.
Met "we" bedoelde hij dus Weesp.
De fusie met Amsterdam had ernstige gevolgen voor zijn baan.

Inderdaad, dat heeft mij ook altijd zo geleken: Muiden en Weesp zijn verwant aan elkaar.
Twee mooie oude vestingsteden aan de Vecht, die elkaar vroeger handel wilden afsnoepen.

Bovendien liggen de plaatsen dicht bij elkaar en worden zij momenteel door gigantisch veel huizenbouw in de tussenliggende Bloemendaler Polder met elkaar verbonden. Weesp met Muiden één gemeente en meer ook niet, lijkt me goed.

Op een kaartje zag ik zelfs dat Weesp "fysiek" niet eens met Amsterdam verbonden is!
Gek trouwens dat dit kan. Op die manier kun je overal in Nederland stukken gebied gaan annexeren en het grondgebied van jouw gemeente gaan noemen.

Op de kaart is Weesp slechts een heel klein buurtje van Groot Mokum…
- Sterkte Weespers, ik blijf van jullie houden :-)

Willem Kroon, Muiden, 6 augustus ©2019.

*** Link: Lees reacties op FB

---

Ik stel jullie reacties zeer op prijs, maar hier reageren mislukt meestal.
Stuur eventueel je reactie naar willemkro@gmail.com :-)

ZelfBewustzijn

Ik wilde al langer iets schrijven over zelfbewustzijn. En dat in combinatie met onze behoefte aan religie of allerlei soorten van bijgeloof. Maar het is een moeilijk- en misschien zelfs wel gevaarlijk onderwerp om over te schrijven. Ik weet ook niet, of ik het kan. Laten we eens zien…

Ik stel al heel lang, dat dieren geen bewustzijn hebben. Oei, dat was meteen de gevaarlijkste opmerking… Maar misschien stel ik mensen gerust door te zeggen, dat ik denk, dat babies en kleine kinderen dat ook niet hebben? (verwar in deze "intelligentie"" NIET met "bewustzijn")

Ik kan me herinneren, dat ik langs de Kadesloot hier in Muiden fietste. Ik was 13. Voor het eerst zag ik mezelf van bovenaf rijden, meters onder mij. Bijna een soort uittreding. Ik vond het een heel bijzondere ervaring. En bepaald niet onprettig. In de psychologie noemen ze dat "knappen"…een plotselinge gewaarwording. Het was een éénmalige gebeurtenis.
Het ging hier niet om een hersenprobleem, dacht ik meteen, integendeel; voor het eerst was ik mij sterk bewust van mijn eigen persoon en van mijn omgeving.
Ik heb jarenlang aan mensen in de kroeg gevraagd, of zij dit kenden. Grappig genoeg zeiden sommigen "ja", en de meesten "nee".

Ik heb ooit de conclusie getrokken, dat op dat bewuste(!) moment mijn zelfbewustijn "aangezet" werd. En ik piekerde verder. Als het bewustzijn "aan" gezet kan worden, moet het eerst "uit" gestaan hebben. Vandaar mijn gedachte, dat kinderen niet persé al een bewustzijn hebben.
Ik heb veel herinneringen aan mijn kindertijd, maar was ik mij toen echt bewust van mijn bestaan? Weet een baby wie zij is? Een 5 jarige? Een 9 jarige? Hebben we niet eerst een pakketje kennis nodig om onszelf in een onzichtbare spiegel te kunnen waarnemen?

Ik had voorop moeten stellen, dat (nog steeds) niemand weet, wat dat bewustzijn is. IK zeker niet. Om onze hersenen te duiden, moet je eigenlijk een nóg intelligenter brein hebben. Maar (zonder arrogatie) …dat brein bestaat niet, voorzover we weten. (tot wij een computer bouwen, die slimmer is dan wij…die kan dan het brein van zijn maker gaan analyseren, haha)

Wat mij betreft is het bewustzijn: het (in onze hersenen) aanwezig zijn van een 'tweede ik', die de eerste beoordeelt en stuurt, denk aan de strijd met je geweten, dichterbij kom ik niet. Een leeuw, die een hertje doodt, doet dat gewetenloos. (gelukkig :-) )

Maar zou "de mensch" zich na al die jaren van Evolutie wel raad weten met dat bewustzijn?
Ik heb nog nooit een koe zich druk zien maken over zijn toekomst…Terwijl het zeer in de lijn der verwachting ligt, dat zij ontvoerd zal worden uit haar weide, op transport zal gaan en dat haar leven zal eindigen met een stalen pen door haar voorhoofd. Happy cow! Little she suffers.
Maar door ons bewustzijn kunnen wij nadenken over verleden, heden en toekomst. Dat maakt ons niet perse zeer gelukkige wezens.

Daarom hangen (denk ik) heel veel mensen een bepaald geloof aan. Het geloof in de Hemel bijvoorbeeld. Wat er ook in je leven gebeurt, welke weg je ook bewandeld, het komt na je dood(!!) allemaal, alsnog, goed….Let's keep dreaming. Mijn conclusie is, dat Homo Sapiens zwaar achterloopt op de ontwikkeling- en de vermogens van zijn hersenen. We hebben nog heel veel hulp nodig bij het zijn van een Mensch :-)
Sterkte.


Willem Kroon, Muiden, dd juli ©2019.

*** Link: Lees reacties op FB

---

Ik stel jullie reacties zeer op prijs, maar hier reageren mislukt meestal.
Stuur eventueel je reactie naar willemkro@gmail.com :-)

Couveusekind

Ik ga een moeilijk en gevaarlijk stukje schrijven. Denk ik.
Moeiijk, omdat het om een ethisch probleem gaat. En gevaarlijk omdat ik, zeker in deze, een stuurman aan de wal ben. Een leek dus.

Onlangs in het nieuws: ongeboren babies kregen als proef Viagra. Dat is niet om te lachen. 11 kinderen verloren zeer vroegtijdig hun leven daardoor. Met alle verdriet voor de hoopvolle ouders.
De ongeboren babies leden aan een groeistoornis. De placenta of moederkoek groeide te weinig en daardoor bleef het kind ook in groei achter.
Dat wil "de moderne mens" niet accepteren. Daar moet een "medicijn" voor gevonden worden. Viagra leek een oplossing te bieden daarvoor.
En dat is nu mijn probleem.

Ik heb ooit geleerd, dat er tijdens de zwangerschap een paar beslissende momenten zijn waarop door het moederlichaam "besloten" wordt of de ontwikkelingen van de baby "goedgekeurd" worden of dat er een vroegtijdige bevalling plaatst zal vinden.
Afstoting; een miskraam of vroeggeboorte. Het moederlichaam wil alleen een gezonde baby levenskansen geven. Dat heeft zich in de Evolutie zo ontwikkeld en dient tot instandhouding van de goede genen.
Heel erg theoretisch gesproken had er geen Viagra toegediend moeten worden (om de bloeddruk te verhogen) maar had je de bevalling zijn eigen weg moeten laten gaan. Ook als dat resulteert in een niet succesvolle zwangerschap, in overlijden dus.

Dit onderwerp raakt natuurlijk aan de algemenere vraag of je couveusekindjes moet redden. Ook dat vraag ik mij al een tijdje af.
Momenteel ligt de vroegste leeftijd om een kind in een couveuse te leggen op 26 weken. Dat is dezelfde (uiterste) leeftijd om een abortus te mogen plegen. Bizar is dat.

Dat het redden veel geld kost vind ik geen interessant issue, maar telt voor anderen wel mee. Maar voor mij is het de vraag of je de natuur niet beter zijn gang moet laten gaan?
De kans bestaat dat "zwakke babies" later ook zwakke kinderen zullen krijgen. Degeneratie van het ras dus. Ik ben me bewust, dat dit alles heel gevoelig ligt.

Tja, wie ben ik, om hier over te praten? Ik ben nooit in zo'n situatie geweest, maar mijn moeder was dat wél. Ik had een oudere zuster kunnen hebben en ik weet hoezeer mijn moeder haar hele leven haar (enige) dochter gemist heeft vanwege een miskraam.
Maar ik moest het er toch ooit eens over hebben. Bij deze.
Met alle respect voor ouders, die een kind bij de geboorte verloren hebben, alle ouders, die een gezond couveusekind hebben en natuurlijk voor de couveusekinderen zelf,

Willem Kroon, Muiden, 24 juli ©2019.

*** Link: Lees reacties op FB

---

Ik stel jullie reacties zeer op prijs, maar hier reageren mislukt meestal.
Stuur eventueel je reactie naar willemkro@gmail.com :-)

Collectief ongeloof

Ik ben niet zo van het geloven.
"Niet meer", moet ik zeggen, want ik was ook 25 jaar lang een Christen. Door mijn opvoeding, maar toch.
Geloven is voor mij: - zeker weten, omdat een ander het gezegd heeft -, haha. Iets met dogma's.
"De wereld is bolvormig"…ik moet het geloven, want zelf dat feit constateren kan ik niet.

"Het Geloof" is de tegenhanger van "De Wetenschap", wat de duiding van ons bestaan betreft.
Als je niet weet, hoe zaken zitten, kun je met je ogen dicht je eigen theorieën opstellen OF je kijkt rond en analyseert de wereld om je heen.

Tegenover "geloven" ligt "ontkennen".
Ik zal nooit kunnen begrijpen, dat er grote groepen zijn, die imposante gebeurtenissen uit de nabije geschiedenis gewoonweg ontkennen. Zoals de Holocaust en de aanslagen op het WTC van New York. Zaken, die de hele wereld heeft kunnen zien gebeuren.
Of zoals De Maanlanding. Ik schrijf dat met hoofdletters, omdat we het dan altijd over de éérste maanlanding hebben.
Eerste? Ja, er zijn 6 geslaagde maanlandingen geweest. En daarmee kom ik direct bij een punt: waarom zou men 6(!!) maanlandingen verzinnen, als 1 ook genoeg was geweest??
Er waren zelfs 17 Apollo projecten opgezet. De eerste 10 waren bedoeld ter voorbereiding, Apollo 1 verbrandde bij een test(met de astronauten erin), 4 t/m 6 waren onbemande testvluchten.

Apollo 1: de dood van 3 atronauten...óók in scene gezet?

Apollo 11 landde als eerste op de maan. Apollo 13 mislukte, maar ook 12, 14, 15, 16 en 17 slaagden in hun missie, om een mens op de maan zetten.
De belangstelling nam overigens met elke landing meer af, herinner ik me. Men was het verhaal ook weer snel zat.

Er zijn vele "bewijzen" verzameld om de maanlandingen in een kwaad daglicht te kunnen stellen. Zo vraagt men zich af, waarom er geen sterren te zien zijn op de maanfoto's.
Dat is nu eens een domme vraag. Een beetje fotograaf weet, dat als je onderwerp (zoals een ruimtepak) overbelicht is, je het diafragma in je lens moet verkleinen, waardoor de minder heldere partijen (de sterren in dit geval) uit je plaatje verdwijnen.
Niet iedereeen hoeft verstand van fotografie te hebben, maar vraag uitleg aan deskundigen in plaats van zelf een onzinreden te verzinnen, lijkt mij.

Er zijn meer weerlegbare "bewijzen tegen" (zoals de wapperende vlag), maar hier laat ik het even bij.
Mensen geloven wél, dat er in "Area 51" lichamen van Marsmannetjes liggen, maar het landen op de maan zou in hun ogen onmogelijk zijn. Ik noem dat ongebreideld geloof in eigen fantasie.

Vandaag 50 jaar geleden landde maanlander 'The Eagle', met aan boord Neil Armstrong en Buzz Aldrin, op de maan.
Dat MOET je geloven. Omdat IK het zeg, haha :-)

Willem Kroon, Muiden, 20 juli ©2019.

*** Link 1: Lees meer over het Apolloprogramma
*** Link 2: Lees over Apollo 1

---

Ik stel jullie reacties zeer op prijs, maar hier reageren mislukt meestal.
Stuur eventueel je reactie naar willemkro@gmail.com :-)

Exoten

Oercontinent Pangea

..Ooit was onze Wereld er gewoonweg niet.
In mijn overtuiging vormde ons zonnestelsel zich lang na de "Big Bang". Mét onze Aarde daarin.
Daarop ontstond een oercontinent: "Pangea". Het was eigenlijk één groot eiland, omringd door water. Het leven daarop kon zich naar alle kanten uit ontwikkelen, alle soorten kwamen elkaar tegen en er konden eenvoudig nieuwe rassen ontstaan. Maar het territorium van alle dieren en planten was dus heel Pangea, even afgezien van het leven onder water.

Schollentektoniek

Door de Schollentektoniek ontstonden uiteindelijk de huidige continenten, zoals Afrika en Australië. Je zou alle continenten eigenlijk deeleilanden kunnen noemen, waarop het leven zich verder ontwikkelde.
Veel planten en dieren hebben het liefst hun eigen territorium, maar door allerlei ontwikkelingen konden zij ook andere gebieden gaan bewonen. Je zou kunnen zeggen: de wereld was van iedereen.

Ik maak nu een grote sprong naar het heden.
Wikipedia: "Een exoot is een organisme, dat zich met hulp van de mens heeft gevestigd in een gebied, waar het in historische tijd niet voorkwam."
Wat die "historische tijd" voorstelt, laten we maar even in het midden, maar feit is, dat bepaalde planten en dieren ooit NIET in Nederland voorkwamen. Door veranderende verhoudingen kan dat flink wat overlast veroorzaken. Logischerwijze hebben de nieuw gearriveerde soorten vaak geen natuurlijke vijanden en kunnen dus rustig hun gang gaan. En een probleem worden.
Aanleiding voor dit blog is inderdaad de "eikenprocessierups", die een grote opmars heeft gemaakt en momenteel (zomer 2019) veel kwaad bloed zet met zijn brandharen.

Eikenprocessierups

Hoe erg is dit alles? Zo'n 125 mijoen jaar geleden waren er nog geen zoogdieren, laat staan de mens.
Dier- en plantensoorten kwamen en gingen, stierven uit. Toen de dinosauriërs een komeet op hun kop kregen was er, letterlijk, geen mens, die zich daar zorgen over maakte. De bewustdenkende, bemoeizuchtige, op twee benen lopende Homo Sapiens moest nog uitgevonden worden en kon zich dus niet druk maken om de uitstervende dino's. (anders had -ie er zeker iets aan gedaan, haha, "Red de Dino's! giro 555")
Veel zogenaamde problemen in de natuur zijn pas een probleem gewórden, toen WIJ er over na gingen denken. Toen WIJ het zagen gebeuren en dachten "Oeps, daar gaan wij een stokje voor steken!"

Buxusmot, wolhandkrabben, bepaalde uitheemse vissen etc., die hier niet thuishoren.. moeten we daar van af?
Ach de natuur past zich wel weer aan. Er komt wel weer een nieuw evenwicht eventueel gepaard met het uitsterven van bepaalde planten en dieren. So What?
Het wordt allemaal pas een probleem, als WIJ het een probleem vinden, haha, de natuur zelf, oftewel de huidige Aarde maakt het niets uit, een diersoortje meer of minder...

Het is alleen de mensch, die Darwin's Evolutie tegen wil houden, terwijl wij met het intensieve gebruik van, bijvoorbeeld, schepen en vliegtuigen juist flink bijdragen aan die "landverhuizingen".

Trouwens…volgens die definitie…Zijn wij zelf niet de gróótste exoten?…. ….een organisme, dat zich met hulp van de mens heeft gevestigd in een gebied, waar het in historische tijd niet voorkwam… Ik denk, dat de Blue Shining Planet wel van ONS af zou willen,


Willem Kroon, Muiden, 4 juli ©2019.

Opgedragen aan Frederike Drop-Boonk,
die mij inspireerde tot dit blog.

*** Link 1: Zie de aanleiding voor dit blog op mijn FB pagina
*** Link 2: Zie reacties op mijn FB pagina

---

Ik stel jullie reacties zeer op prijs, maar hier reageren mislukt meestal.
Stuur eventueel je reactie naar willemkro@gmail.com :-)

Sterfdag van mijn vriend Reijer

Met Reijer Nagelhout zat ik op de Christelijke kleuterschool en op de (lagere) School met de Bybel.
Zijn vader was kantonier bij Rijkswaterstaat en deed het onderhoud aan de A1. Ze woonden in het twee-onder-één-kap huis achter de voormalige ark van Roy Moolhuizen.
Wij konden er als kind heerlijk spelen. Daar stonden de strooiwagens en de reserve verkeersborden. Ook was er een plek om zand over te slaan uit Rijnaken.
Ik was een beetje bang voor Reijer's vader. Een norse, zwaar Christelijke man, waar Reijer geen leuke jeugd door gehad heeft.

Reijer was gek op motorrijden en kocht meteen toen hij 18 was een Honda 750. Iets later ging ik ook motor rijden. We raakten elkaar uit het oog na de lagere school, hij ging naar de LTS en ik naar de MULO, maar in 1980, toen ik in de Broshuizen ging wonen, vonden we elkaar weer terug.

We reden vaak samen en ook Lange Jan was daar regelmatig bij. Op een zondagmiddag kwam Reijer niet opdagen voor een afspraak om te gaan toeren. Het bleek, dat zijn vader de schuur op slot gedaan had: motorrijden op zondag was uit den boze! Reijer was toen toch al 25…

Vandaag 38 jaar geleden, op zaterdag 20 juni 1981, een week voor de TT, kwam Reijer om het leven langs het Amsterdam-Rijnkanaal, omdat hij een traktor inhaalde, waar dat (kennelijk) niet kon. Zijn mooie nieuwe Honda Bol d'Or was nauwelijks beschadigd, maar Reijer had zijn nek gebroken en de boerenzoon had geprobeerd zijn integraalhelm af te doen.

Reijer leerde mij om mannen te zoenen bij een begroeting en maakte spontaan complimentjes. Dat heb ik van hem overgenomen.

Rust zacht, gabber.

Willem Kroon, Muiden, 20 juni ©2019.

*** Link - FB Reacties

---

Ik stel jullie reacties zeer op prijs, maar hier reageren mislukt meestal.
Stuur eventueel je reactie naar willemkro@gmail.com :-)

Mijn vriend Touwtje

In de jaren '70 leerde ik bij de POC Jan Siebring uit Weesp kennen.
Hij reed motor en lustte wel een biertje, dat schiep gelijk een band, haha.
Hij was een lange, slanke, maar ook sterke gozer. Ik was één van de weinigen, die "Lange" tegen hem mocht zeggen.

Zijn eerste motor was een Honda 750 4 cilinder. Ik vergeet nooit, dat ik hem aan de bar van Ome Ko trof en dat Jan zei: "Ik heb een Honda GoldWing gekocht".
Hij was zo blij als een kind. Ook deze motor noemde hij weer "Truus" :-)
Ik moest even wennen aan dat idee. De vroege GoldWing, de K1, werd een beetje als "vrachtwagen" beschouwd, terwijl ik toen nog, in mijn leren overall en met een integraalhelm op, met mijn rode, flitsende Suzuki 550 met 4-in-één uitlaat rond scheurde.
Maar ook ik kocht uiteindelijk een GoldWing: een splinternieuwe 1000cc KZ uit 1979. (een mooiere versie van de K3, uit 1978)

Vrachtwagen?

Steeds vaker ging ik uit rijden met Jan. Nadat hij, als macho, mij verweten had, met een geintje, dat ik niet kon rijden, scheurden we met onze zware motorfietsen op zeer hoge snelheid over de Loodijk naar Hilversum. Levensgevaarlijk, maar ik verdiende het respect van die Lange ermee. "Ja, nu kun je rijden", loofde Jan me, toen hij dat wedstrijdje van mij verloor.
Onverantwoordelijk rijgedrag van ons, maar ja, je bent jong en je bent dom.

1981 Jan en zijn Truus

We gingen samen op vakantie en naar GoldWing treffens. Eenmaal ingespeeld op elkaar, toerden we wél heel veilig. Als we naast elkaar reden op de snelweg, met onze motorblokken op exact hetzelfde toerental, kreeg je een "zwevend" geluid erbij. Dat vond ik altijd zo mooi! Dat heb ik alleen met Jan meegemaakt, nooit eerder en ook nooit meer daarna. Goh, als ik dat geluid nog eens kon horen..

Op een middag, in 1980, reden we naar Zandvoort. Op de terrassen aldaar zagen wij voor het eerst vrouwen topless zonnen. We waren verbijsterd…we keken onze ogen uit. Jan nog meer dan ik, want hij had nog maar heel weing ervaring opgedaan met meisjes. (niet, eigenlijk).
"Wat een moedervlekken!" riep hij keihard…typisch Jan..hij was niet altijd even handig in zijn omgang met vrouwen, haha.
Alsof dat nog niet mooi genoeg was, zagen wij ook voor het eerst totáál uitgeklede mensen…op het naakststrand! Voorwaar, dat was een onvergetelijke dag voor ons. Mooie plek voor een bakkie koffie..

Op een bepaald moment begon Jan naar adem te happen en bleef maar herhalen "Touwtje"…"Touwtje"…
Ik vroeg, wat er was en hakkelend zei hij: verderop zit een naakt meisje op zo'n stoel met gaten. Het touwtje van haar tampon bungelt er precies tussendoor! Dit was teveel voor onze groene Weesper, hahaha.
Het hoeft verder geen betoog, dat 'Touwtje' zijn bijnaam werd :-)

27 december 1986 overleed mijn (onze) grote vriend Lange Jan aan een klapband met zijn GoldWing 1100.
Op de Loodijk. Ja precies, die weg waar wij ons aan elkaar bewezen.
Jan had nooit beseft, dat zijn achterband al zóver was versleten.
Dat kon hij niet helpen. Voor mij was jij de beste motorrijder van ons twee, Jan.

Op de foto's: 1981. Vlak voordat we op vakantie gingen. Jan was eigenwijs en had een eigen smaak. Zo hoorde een motor 4 uitlaten te hebben! En die had hij! :-)
Hij wilde eerst geen (Vetter Windjammer) windscherm én geen radio aan boord, maar kocht die uiteindelijk wél.
Maar koffers waren uit de boze, alles bond hij los op zijn motor.
Ook moderne wielen verfoeide hij. Nee, Jan wilde velgen met echte spaken. Die liet hij erop zetten door onze vriend en onderhoudsmonteur Fons Pouw.
Door die spaken kon je geen tubeless banden nemen en daardoor was zijn binnenband in één keer leeg toen de buitenband klapte.
Zonder die spaken was het misschien beter afgelopen met hem. Maar tja…

Rust zacht "Touwtje".

Vlnr: Hans Higler, Jan Siebring en ondergetekende

Willem Kroon, Muiden, 30 mei ©2019.

---

Ik stel jullie reacties zeer op prijs, maar hier reageren mislukt meestal.
Stuur eventueel je reactie naar willemkro@gmail.com :-)

4 Bobines

Van jongs af aan heb ik willen weten, hoe zaken werken.
Mijn moeder zei wel eens:"Vanaf dat je kon praten vroeg je de hele dag "Waarom, mama? Hoe kan dat, mama?"
Het zit in het beestje gebakken; die wil om te doorgronden, hoe iets werkt.
Bij de één wat sterker dan bij de ander, maar het is ons mensen niet vreemd.
De onderzoekende geest.

Stel je voor: Marsmannetjes landen langs een stille weg met hun Vliegende Schotel en zien een achtergelaten auto staan.
Ze moeten thuis op de Rode Planeet zo uitgebreid mogelijk verslag uitbrengen van wat zij ontdekt hebben.
Het ding (het woord auto kennen zij natuurlijk niet) staat op ronde schijven met zwart spul erom heen.
Waar zou het toe dienen? Ze hebben geen idee.
Ze krijgen de motorkap open en kijken naar binnen. Ze zien veel onderdelen, maar het zegt ze niets.

Dan komt er een auto voorbij rijden en daar is een aha moment! Het ding kan zich verplaatsen

De mannetjes trekken aan een paar draden en starten daardoor per ongeluk de motor. Ze schrikken van het lawaai van de draaiende motor en gooien een hand grind onder de motorkap. Met luid geraas stopt de motor. Zij denken nu te weten, hoe zij de motor moeten starten en stoppen. Tegen hun superieuren op Mars vertellen zij trots over hun verworven begrip van "het mobiele ding".
Zij weten niet, dat zij nog niets weten van alle eigenschappen en werking van een automobiel. Hun onderzoeksmethode van "kijken en concluderen" levert (uiteraard) niet echt nieuwe kennis op.

Wat is nu de moraal van dit verhaal?
Knappe koppen onderzoeken de menselijke hersenen om meer te weten te komen over hun werking.
Met gevoelige sensoren meten zij de elektromagnetische veldjes, die de hersenverbindingen afgeven als zij een signaal verwerken en trekken daar conclusies uit.
Eureka! Als de proefpersoon aan lekker eten denkt, dan licht gebiedje X een beetje op! Dus daar gebeurt het..
Ja, daar gebeurt het. Maar wat?? Als je die hersenen een klap geeft krijg je een storing. Op dát kennisniveau zitten we nu wat ons brein betreft..

De hersenen werken echt niet zoals onze computers, zegt men. Prima, maar hoe dan wél?

Hoe ziet een herinnering er biologisch uit? Uiteindelijk moeten er sporen in ons brein aanwezig zijn, de biologische bits en bytes, die vertellen hoe een vierkant eruit ziet, om maar iets simpels te noemen.
Besef van afstanden, hoeken van 90 graden..Ik verwacht een fysieke geheugenplek waar "de vierkant" opgeslagen is, maar waarschijnlijk ligt dat veel complexer.

Ooit zullen die sporen uitgelezen worden; eiwitten en aminozuren zullen er wel mee te maken hebben, maar nogmaals…hoe?
Hoe verplaatsen de hersenen signalen? Ja, via verbindingen (hoe meer hoe beter). Maar hoe zien die codes er uit? Pas als je dat dan allemaal weet…pas dan kun je aan genezing van hersenziektes gaan denken.

Maar voorlopig weten wij niets méér dan die Marsmannetjes…we hebben een idee, maar we weten eigenlijk nog helemaal niet wat we niet weten.

Laatst zei iemand, dat er 4 bobines in een auto zitten..Echt niet.
Ook mensen weten vaak niets van automotoren. Maar dat is geen probleem als je er toch geen verstand van wilt hebben, haha,

Willem Kroon, Muiden, 5 april ©2019.

Video over het maken van hersenverbindingen (voor kinderen, maar daarom juist interessant)

---

Ik stel jullie reacties zeer op prijs, maar hier reageren mislukt meestal.
Stuur eventueel je reactie naar willemkro@gmail.com :-)