FF een Golf jatten in Muiden

Ditmaal geen poging tot diepzinnigheid, maar een uiting van frustratie :

December 2008 kocht ik een blauwe VW Golf “Pink Floyd”

Ik vind het een hele fijne auto. Hij is 5 deurs en rijdt als een zonnetje

Ooit was mijn autoradio (uit mijn VW Jetta) gestolen op de parkeerplaats van Artis en daarna durfde ik geen nieuwe meer te kopen, omdat ik bijna elke dag daar parkeerde en de aanwezigheid van junks onvermijdelijk is in Amsterdam

Maar in mijn Golf zat al een mooie nieuwe autoradio en ik genoot weer lekker van muziek tijdens het rijden over vaderland’s wegen. Totdat ook deze radio afgelopen zomer gestolen werd. Ditmaal niet in bad old Mokum, maar vlak bij mijn huis in Muiden. Een achterruit was vernield en mijn hele wagen was overhoop gehaald. Tot aan de 50 ct muntjes voor boodschappenkarretjes waren meegenomen(!), evenals mijn wegwerpaansteker (ik hoop, dat -ie in het gezicht van de nieuwe eigenaar ontploft is, uh sorry)

Reparatie door dat jolige bedrijf “CarGlass (repareert!) kostte me 70 Euro. Ook nu durfde ik geen nieuwe radio meer te kopen, omdat ik bijna elke dag hier parkeer en de aanwezigheid van autodieven ook rond mijn huis blijkbaar onvermijdelijk is geworden...

En inderdaad, vannacht waren er weer duistere figuren op pad om andermans zaken te vernielen of te stelen, autoradio aanwezig of niet. Ditmaal lagen al mijn spullen rond mijn auto, mijn jas, mijn doorzochte sporttas en andere dingen. Mijn raam stond open en in de auto was ook alles overhoop gehaald. De inhoud van mijn dashboardkastje lag op de stoelen en weer waren mijn muntjes en aansteker gestolen. Zelfs de wanten uit mijn jas en een mutsje waren uit mijn zakken gehaald. Zielepoten! ^$%#@&

Toen ik met Jolanda later naar de sportschool wilde gaan, ontdekte ik, dat mijn sleutel niet meer in het contactslot ging. Er stak een stuk afgebroken staal uit; waarschijnlijk van een zakmes. Deze amateurs, dachten net als in de film op deze manier wel even mijn auto te kunnen starten. Nadat ik het stuk staal met moeite verwijderd had, bleek mijn slot niet meer te gebruiken. Geen sportschool de komende dagen, geen boodschappen doen en een gloeiende koppijn door mijn ergernis en opwinding

Een wagen van BergNet kwam om mijn auto weg te brengen naar een garage. Dat viel nog niet mee, omdat het stuurslot ook niet meer te bedienen was. De uiterste vrolijke berger, die zichzelf tegen zijn dagelijkse portie ellende beschermde door wel in een heeeeel goede stemming te zijn, koppelde zijn trekhaak aan mijn rechter wielophanging (ja, ook lekker!) en sleepte mijn dierbare vehikel met schuinstaande voorwielen zijn oprijplaten op om hem in Weesp bij een garage af te leveren. Nu maar afwachten, wat hier weer de kosten van zullen zijn…duur hoor, autorijden

F*****ck Europe

Waarom vertel ik dit allemaal aan jullie? Ik wordt erg triest van het feit, dat ik moet accepteren, dat er ‘s nachts ongure types in mijn mooie buurt rondzwerven op zoek naar onbenullige snuisterijen enerzijds en VW Golfs om te pikken anderzijds. Want de Golf schijnt echt een gewild object te zijn (zie link) voor lieden uit Oost Europese landen (zie filmpje hieronder), die in het kader van één groot gezellig Europa onze grenzen tegenwoordig moeiteloos passeren om hier hun buit op te halen.
Hoe ik over Europa denk, zal ik jullie besparen, want anders lees je nooit meer een blog van me. Maar het idee, dat er, terwijl je ligt te slapen, 30 meter verderop in alle rust hard gewerkt wordt om je auto te jatten (WIE dat ook mogen zijn), vind ik onverdraaglijk en haalt het slechtste in mij boven

Volgens onze wijkagent (we hebben er wel twee! Alleen zie je ze nooit allebei tegelijk) verlaten klerelijers uit een vrijgeworden land, dat begint met een „R” even de A1 om Muiden te „doen”. Hun werkwijze wijst hier wel op, want als het niet zo klote was, zou je ze kruimeldieven noemen.
Ik kan dat allemaal natuurlijk nooit bewijzen, maar ik ben er in ieder geval wel van overtuigd, dat deze lui nooit gepakt zullen worden, ondanks mijn brave aangifte (waar doe je dat voor?)

Wat is hiervoor de oplossing? Verhuizen? DAF gaan rijden? Misschien moet ik maar gewoon niet meer parkeren…shit

Als je me al te zuur vindt en me tegenspreekt, dat er ergere dingen in de wereld gebeuren, dan heb je nog gelijk ook. En ik ben ook zeker niet het enige slachtoffer, maar…

„Hier wordt ik niet goed van" (uitspraak Sjef van Oekel, jaren ’70)

Now, I need a drink!!! ...maar daar was ik net vanaf :-/

Willem Kroon

NB, schot voor de boeg op mogelijke opmerkingen :

Ja! Ik wil 380 Volt op de deuren zetten
Ja! Ik wil de daders zwaar en dubbel straffen (en ja, ik wil dat zelf doen)
Nee! „Ze” hoeven niet allemaal terug…alleen de smeerlappen!

Link :
Diefstal Volkswagens in Nederland met 75% gestegen

Reactie op FaceBook 1
Reactie op FaceBook 2

Hoe gaan autodieven te werk?

Afscheid van Joke

Joke bij mij thuis op de bank

In de jaren 70 had ik een relatie met Joke Ebbinkhuijsen. In 2001 hoorde ik, dat ze zwaar ziek was

15 jaar geleden overleed ze

Om mijn vrienden te informeren schreef ik toen de volgende email :



Muiden, woensdag 19-06-2002,


Afgelopen maandag stond er een berichtje op mijn antwoordapparaat van Ed Heuvelink (Joke’s echtgenoot), dat ik zo spoedig mogelijk moest bellen

Ik had al tijden niet meer met Joke gesproken... Was ze inmiddels aan kanker overleden? Door deze twijfels en de hitte van die dag sliep ik slecht

De volgende dag om 9 uur belde ik Ed. Hij vertelde dat ze “as maandag euthanasie gingen doen”.

Dit schokte mij hevig; hoewel ik blij was, dat ze nog leefde.” Als je haar nog wilt zien, dan moet je dat deze week doen”. Die avond maakte ik een afspraak voor vandaag

Om kwart voor elf reed ik met lood in mijn schoenen naar Weesp. Omdat ik te vroeg was, parkeerde ik mijn auto op de parkeerplaats bij het NS station en rookte nog even peinzend een sigaretje. Daarna reed ik naar de HerenSingel en liep naar het huis waar Joke en Ed en hun zoon Bas al heel lang wonen. Wat zou ik aantreffen?

Joke’s moeder deed open en zonder me te groeten zei ze direct : “Ik zal even kijken of het uitkomt”. Gelukkig kwam het uit

Zodra ik Joke zag begreep ik, dat er niet veel van haar over was. Onder een klein dekentje lag een mager oud vrouwtje van 34 kilo, maar wel van mijn leeftijd. Ze begroette me en zei meteen, dat ze moest overgeven. (van de opwinding, dat ze mij zag, zei ze later met haar ouderwetse humor)

Om haar niet in verlegenheid te brengen, ging ik met Ed naar de tuin, waar we over de nieuwe schuur en de Guzzi spraken. Het was een prachtige zomerdag en heel onwezenlijk dat binnen een oude vriendin met wie ik +/- 3 jaar verkering heb gehad lag te sterven

Ed vertelde me, dat Joke’s kanker helemaal uitgezaaid was. Haar nieren,botten en borst waren ver aangetast. Onlangs had men nog een lymfeklier weggehaald; maar een borstverwijdering wilde ze niet meer

Het vinden van een arts om de verlossing te geven was niet moeilijk geweest, hoewel er een gereformeerde dokter in de buurt had aangegeven, dat hij het nooit zou doen

Toen we weer binnen geroepen waren, zat Joke overeind op haar bedbank in de kamer. Ze stak een sigaret op en bood mij er ook een aan. Terwijl ik haar (voor de laatste keer, besefte ik) een vuurtje gaf, dacht ik terug aan de tijd, dat ik haar sjekkies zag draaien en dat bere interessant vond. Mede daardoor (niet haar schuld, zei ze altijd en haar moeder had me ook zo vaak gewaarschuwd) ben ik op mijn 21e gaan roken

De moderne kankerboodschappen op het sigarettenpakje deden ook háár geen plezier.” Dat je er een pijnlijke dood aan over kunt houden, weet ik inmiddels”, merkte ze verdrietig op

Af en toe viel er een pijnlijke stilte en begon ik bijvoorbeeld over het feit, dat ze weer haar had. Daar was ze trots op en ik moest even voelen, hoe zacht haar kapsel wel was. Joke informeerde, of ik op de hoogte was van “maandag”, dat vond ze belangrijk

Na nog verder wat over koetje en kalfjes gesproken te hebben ging ze weer liggen

Haar handen zochten de mijne en ik heb de hare lang vastgehouden tot ze zelf losliet. Ze was benieuwd, hoe het mijn ouders en met mijn broer Kees was. Ondanks haar deplorabele toestand sprak ze haar zorgen uit over Kees.
Hoewel haar lichaam nog maar een schim was van vroeger, vond ik haar geest ongebroken. Ze maakte nog altijd haar eigen grapjes en keek af en toe met haar mooie ogen recht in de mijne. Wat moet er in hemelsnaam in iemand omgaan, als je weet, dat je over een aantal dagen de mensen en hun wereld moet gaan verlaten? Inclusief je man, zoon, broers en zusters en je moeder. Moeders horen hun kinderen niet te overleven

Een dame die ook op visite kwam begroette Joke met ‘Hoe is het nou?’. Om er zelf maar aan toe te voegen : “Niet best, zo te zien”

Daarna gingen de gesprekken over de aanstaande crematie en dat er nog het éen en ander geregeld moest worden. Eigenaardige gewaarwording, als dat in het bijzijn van de toekomstige dode behandeld word. Ook wist de mij onbekende vrouw te vertellen, dat een kennis van haar al twee jaar op zijn dood lag te wachten en aldus zo een wedstrijdje met Joke leek te doen! Maar volgens Ed was Joke een taaie en zou ze dat wedstrijdje niet verliezen

Joke droeg me op iets moois van mijn leven te maken en alleen léuke dingen te doen

“Ik hou van je”, zei ze. Ik wist dat al; dat heeft ze haar leven lang gedaan

Toen ik besloten had om op te stappen, gaf ik haar een paar zoenen en zei: “Mi-ta Stimaboe, Dushi”. Joke herhaalde de woorden, die ze haar leven lang tegen me gezegd heeft, zowel op briefjes als in telefoongesprekken. In tranen verliet ik haar; in de wetenschap dat ik haar nooit meer zou zien

Kwartje september zal nooit meer hetzelfde zijn…………………………..



NB : "Kwartje september" was mijn ezelsbruggetje om de datum van haar verjaardag niet te vergeten; 25 september ()

Als dierbaren plotseling overlijden kun je geen afscheid meer nemen, dus ik was blij, dat ik Joke nog kon groeten, hoe moeilijk dit ook was