Depressiviteit

Vanochtend zag ik een mooi programma op tv. Het was weer eens een VPRO waardig product. Het ging over depressiviteit

Ik weet niet, of ik ooit echt depressief geweest ben. Ik herkende wel bepaalde gevoelens, die gefilmde personen noemden, zoals : je bed niet uit willen komen, nergens meer de zin van inzien, totale lusteloosheid en het algemene gevoel het leven niet meer als waardevol te beschouwen

Ik heb nooit pillen geslikt om uit zulke stemmingen te komen. Ik vermoed, dat mijn ervaringen “lichte” aanvallen van neerslachtigheid waren. Tegenwoordig zeggen mensen al gauw : Ik ben depri. (Ex)-patienten ergerden zich in het tv programma aan dat woordgebruik, maar ik vind dat “depri” gewoon voor iets anders moet staan; voor een gevoel van tijdelijke teleurstelling, een dagje tegenslag of gewoon even slecht in je vel zitten. Dan blijft het woord „depressief" behouden voor de echte slopende geestestoestand

Ik mag graag een metafoor gebruiken als zaken ingewikkeld zijn. Een computer, maar ook een boek bestaat uit “hardware” en “software”. De hardware zijn de stevige onderdelen in de computer of de kaft en bladzijden van het boek, die je kunt vast pakken in je handen. Ze bestaan uit allerlei onderdelen, die het mogelijk maken om het betreffende object zijn werk te laten doen.
Dat werk wordt door de software gedaan. Die kun je beschouwen als de code van je Word programma of de letters in een boek. Ze zijn ooit geschreven door wie of wat dan ook en maken hun behuizing tot wat het is, een werkend geheel. In de computer zijn veel van die letters voortdurend aan verandering onderhevig. Een computer is een dynamisch apparaat, een boek niet ;-)

In onze hersenen (de hardware) zetelt onze geest (yep, de software). In religieuze kringen wordt onze “spirit” ook wel het “onstoffelijke” deel van ons lichaam genoemd (dat eventueel zonder de hardware kan voortbestaan, maar dat is een ander blog… ;-).
De mens is ook een dynamisch apparaat. Ik zie de menselijke geest als een (voortdurend aan verandering onderhevig) onderdeel van ons lichaam. En dat onderdeel kan ook gewoon stuk gaan.
Mensen met psychische problemen geven vaak aan, dat hun omgeving geen begrip heeft voor hun veranderde gedrag en hun nieuwe houdingen. Een gebroken arm is een duideijk verhaal, maar als iemand ineens zijn vrienden niet meer groet, een egoist wordt of plotseling overloopt naar een andere politieke partij, dan zal dat wel een weloverwogen en vrijwillige beslissing zijn, denkt men.
We zien elkaar heel lang voor vol aan, soms te lang. Hierdoor worden er vaak verwijten door familie en vrienden gemaakt, die niet alleen pijnlijk zijn, maar ook onjuist. Ook ik heb me er schuldig aan gemaakt

Het gebeurt, dat mensen na een gelukkig en succesvol leven in elkaar storten zonder direct aanwijsbare oorzaak. “Je hebt toch alles”? wordt de klagerige figuur verweten. Alsof je verstand en je bezittingen altijd alles zouden kunnen relativeren…

Wat me ook nu weer opviel (in het tv programma) is, dat mensen aangeven, dat hun geestelijke metamorfose zich in een oogwenk voltrok. “Knappen” noemen ze dat in de psychologie. Een man in het programma beschreef het als een touwtje met een schakelaar..trek …alles uit.
Na vele electroshocks gebeurde het omgekeerde..trek…alles weer aan! Kennelijk kunnen onze hersenen in een verbeterde situatie zichzelf ook weer snel in een stabiele toestand terugbrengen…
- BrainStatus after massive OverLoad : Green Light > software back online again! -

Als leek denk ik, dat als onze software langdurig overbelast wordt het defect dus in 1 keer kan optreden. Volgt er dan een permanente (hardware) beschadiging? Kan, hoeft niet, al zijn de medicinale behandelingen van de kwaal vaak het schadelijkst, vermoed ik

Maar het kan ook zijn dat er “gewoon” een hardwarefout optreed. Beplaalde klieren in onze hersenen moeten allemaal de juiste hoeveelheid stoffen in de juiste verhouding produceren om onze onderdelen precies op elkaar af te stemmen. Depressiviteit zou op deze manier dus zomaar op een biologische manier kunnen ontstaan, zonder maatschappelijke context, denk ik dan

Ik ben bang, dat er in beide gevallen, hard- en software problemen, vooral heel veel pillen voorgeschreven worden. Tweede middel blijkt “praten” te zijn. Een therapie om slachtoffers in te laten zien, hoe hun leven op de klippen gelopen is, lijkt mij in het “software” gedeelte zinnig, maar absoluut niet bij de diagnose „hardware failure".
Anderzijds is er voor de hardware oorzaak geen echte remedie. Je zou zeer complexe hersensysytemen opnieuw moeten “tunen”. Pillen, die dopamineproducties beïnvloeden, zijn vergelijkbaar met het gooien van een hand grind onder de motorkap van een auto, waarvan niemand weet, hoe je de motor moet afzetten… Specialisten kijken naar imposante hersenscans en komen bijvoorbeeld niet verder dan : in dat gebiedje word de gele kleur een beetje rood, dus je bent een onverzadigbare eter!
Echt, we weten nog helemaal niets van onze eigen hersenen, waar je eigenlijk nog betere exemplaren voor nodig hebt om ze te analyseren en te duiden, maar tja, wij hebben al het beste brein dat er in de natuur te vinden is…Daarmee bedoel ik overigens niet, dat wij de slimste of de best aangepaste dieren zijn… Oeps, weer een nieuw thema voor een blog, haha

Iedre mens is een samenstelling van hard- en software. Geboren met een goed stel hersens kunnen we leren onszelf te worden en anderen te begrijpen. Wat de hele mensheid nog moet leren is het omgaan met allerlei verstoringen in ons prachtige maar fragiele lichamelijke machine.
Goede opvoeding, aandacht en waardering voor elkaar, nuttig werk en bevredigende vrijtijdsbestedingen zijn, lijkt mij, de beste preventies voor de software oorzaken.
De hardware problemen hebben we nog lang niet in de hand, maar de pharmaceutische industie vaart er al vast wel bij,

Willem

Naschrift : deze tekst is vast niet wetenschappelijk verantwoord, maar ik ben dan ook niet meer dan iemand, die zijn gedachten opschrijft :-)

Thuis

Ik ben bij mijn ouders, thuis in de Vondelstraat

Zij wonen daar al sinds ik 6 was. Het is echt zo’n 60’er jaren buurt met rijen, niet al te grote, doorzonwoningen, zoals die genoemd worden. En wij wonen daar inmiddels met vier broers

In de straat staat een glimmende paarse Porsche geparkeerd. Die is van mijn broer Kees. Hij verwisselt nog wel eens van auto, haha. En hij heeft ook nog een Kawasaki 900 motorfiets, die hij van Gerrit Gort kocht.
Kees is bodybuilder. Hij traint 6 dagen per week bij ALB Almere en heeft daar dus een dagtaak aan. Elke week worden er 8 “kratten” eieren aangeleverd, die hij samen met mijn broer Hans mixt in proteïnedrankjes; zonder dooier, dat wel. De eierenboer heeft een goeie aan VondelStraat 6!

De tuin rondom het hoekhuis is prachtig onderhouden en staat vol in bloei. Dat is de hobby van mijn ouders. Ze zijn gek op mooie kleuren en houden alles in- en rond het huis keurig netjes

In het verzakte schuurtje staan de fietsen van pa en ma en de Yamaha 650 van Hans. Hij heeft die tegelijkertijd gekocht, toen ik mijn Honda GoldWing GL 1000 aanschafte en Guus zijn nieuwe fiets.We zijn trouwens allemaal altijd gek op fietsen geweest

De keukendeur staat wijd open en kookdampen ontsnappen naar de buitenlucht. Ma is aan het koken, dat ruikt lekker. We eten nooit exotisch, maar ik ben gek op de Hollandse pot; boerenkool, bietjes, bloemkool met een lekker varkenslapje erbij. Daarna VlaFlip met echte slagroom! Met voor mij een beetje rum-essence erin, mmm.
Ma draagt een blauw schort over haar gele zomerjurk met bloemen. Nicht Helga heeft vanmiddag juist haar haren weer een permanentje gegeven. Wat ziet ze er toch altijd fleurig en verzorgd uit! Ik ben trots op mijn rondborstige moeder!

In de huiskamer zit mijn vader aan tafel de Telegraaf te lezen met leesbril, groot montuur “geen gezicht jaren ‘70”. Hij kwam zojuist met zijn Batavus brommer uit Weesp, waar hij al vele jaren als boekhouder bij Van Houten Chocolade werkt. Hij is geen brokkenpiloot, maar rijdt in zijn grote leren jas voorzichtig elke bocht om en zwaait nooit als wij hem tegenkomen, te druk als hij is met het verkeer.
Mijn vader voetbalt in het eerste van de zaterdag. Als aanvoerder en spits leidt hij zijn team regelmatig naar overwinningen en kampioenschappen

Achter het huis in de schaduw zit oma. Ze schilt de aardappelen en lacht altijd lief en trots naar ons, haar kleinkinderen. Ze is altijd goed gemutst, hoewel ze wel eens zegt, dat het eigenlijk van haar niet meer hoeft, sinds de dood van haar man, mijn opa Willem Kroon

Straks gaan we eten. Waar zal ik het nu weer mee oneens zijn in de tafelgesprekken met Guus? Hij leert veel “linkse dingen" op de PA. Hij is een beetje een idealist, terwijl ik cynisch ben over ontwikelingshulp en dergelijke.
Benieuwd of er nog vriendinnen komen; Dicky, Thea, Loes en Rona. Dat is altijd een tafel vol. “En allemaal mee eten, zei Sonneveld. Mama is er maar druk mee.
Na het eten roken we eerst gezellig kletsend met z’n allen een sigaret aan tafel, voordat de afwas roept. Asbakken op tafel en ma rookt dan een Peter Stuyvesant mee. Bij gebrek aan een dochter geniet ze van al die vrouwelijke aanwezigheid

Hans werkt in de bouw als timmerman. Hij verdient goed. Hij heeft vaak botsingen met zijn bazen en wil ooit voor zichzelf beginnen, wat mijn ouders maar eng vinden. Ze raden het hem af tot zijn grote teleurstelling. Hij heeft verkering met Rona, die mijn moeder tot haar ontsteltenis wel eens Mona noemt, van de toetjes, hahaha.
Hans is ook bodybuilder en heeft net als Kees een goeie body. Samen hebben ze al heel wat sportscholen versleten. Hans doet nooit aan wedstrijden mee. Kees wel, hij werd nog Mr Hulk, omdat hij onder andere dikke telefoonboeken door kan scheuren. Won hij toch maar mooi een auto mee!

Met mijn vriend Hage Vlug en Guus zit ik vaak samen op zijn zolderkamer naar muziek te luisteren. Laatst draaiden we de nieuwste van de Golden Earring : “Seven Tears”. Altijd weer even wennen aan die nieuwe Earring platen, maar we draaien lekker hard en dan is het al gauw mooi.
Na het eten draaien Hans op zijn kamer, ik op mijn kamer en Guus op zolder; allemaal onze muziek zo hard als het maar kan en door elkaar heen. De achterburen klagen regelmatig en daar zijn mijn ouders niet blij mee, mede omdat zij onze muziek vreselijke herrie vinden

Op mijn piepkleine kamertje heb ik een opklapbed en een tafel, waaraan ik aan oude radio’s zit te solderen en inmiddels in stereo naar de lp’s luister, die ik soms uit geldnood samen met Guus kocht. Ik heb zelf een luidsprekerbox getimmerd en oranje geverfd. Net als mijn oma-fiets overigens.
Mijn vriendin nodig ik regelmatig uit om “boven een plaatje te draaien”... en meer…haha. Als ik haar ‘s nachts naar huis moet brengen, stap ik weer in de kleren en rijdt door de kou naar Weesp heen en weer, balen joh!

Laatst had ik weer een motorritje met mijn Philips collega’s. Zij rijden 180 km/h en dat bevalt me niet. Ik wil lekker toeren op landweggetjes

Ik heb gesolliciteerd bij de tv. Ik hoop daar leuker werk te krijgen dan in die fabriek in Huizen

Terwijl ik een kopje thee met een koekje van oma aanpak, komt………


Oef, ik word wakker, geloof ik

Het was even fijn om terug te zijn in die tijd.
Maar op Vondelstaat 6 is veel veranderd. Mijn ouders (85 en 86 jaar oud) komen de deur niet meer uit en in de tuin werken is onmogelijk geworden voor ze. Mijn moeder draagt broeken en truien, omdat ze het altijd koud heeft. Koken lukt niet zo goed meer. Ze is klein en mager geworden.
Mijn vader is doof geworden en kan bijna niet meer lopen. Fietsen is voor beiden niet meer ter sprake tot hun grote verdriet. Hun huis is stil en leeg geworden en de tuin staat er armoedig bij.
Onze lieve oma „hoeft" al lang niet meer en heeft het grootmoederschap doorgegeven aan haar schoondochter.
Kees is al vele jaren ziek en woont nu in Weesp in een "begeleid wonen" project.
ZZP-er Hans is gescheiden en zijn zoons hebben verkering met meisjes, die wel eens mee eten. De cirkel is weer rond. Zoon Mike woont zelfs al samen. De volgende generatie Kroontjes draait zich al ergens warm :-)
Guus woont aan de Kadesloot en werkt al heel lang als onderwijzer in Diemen. Hij “gaat” nu met Dora
Hage Vlug heeft 8 kinderen en 3 kleinkinderen, die ouwe rocker is dus al lang opa.
Ikzelf ben na 31 jaar weg bij de tv. Jolanda is mijn lieve vriendin en samen zijn we gelukkig met onze 20 jarige LAT-relatie

2011 : Wake up, Willem, oude tijden komen nooit meer terug.
Maar wat hadden we het goed met elkaar. Ik ben nog steeds trots op jullie, papa en mama.
Familie bedankt,

Willem Kroon, 11 februari 2011