Ik heb een Christelijke opvoeding gehad. Mijn moeder kwam uit een zwaar gelovige familie, mijn vader was helemaal niet religieus opgevoed. Maar mijn moeder beloofde haar ouders om ons, haar kinderen Christelijk op te voeden. Mijn vader beloofde dat ook.
Toen haar moeder te jong overleed, ging mijn moeder twijfelen. Net toen alle kinderen het uit huis waren, naam god haar moeder, die acht kinderen door de oorlog geleid had, weg. Daar had ze veel moeite mee.
Daardoor moesten wij wél naar de kerk, maar ook weer niet altijd. Het hing er een beetje om. Onze opvoeding was niet ál te streng, in dat opzicht.
Maar ik vond mijn ouders wel een beetje stijf in hun opvattingen. Zeker toen de Hippietijd aanbrak.
De naoorlogse generatie had armoede gekend. Toen Nederland weer opgebouwd was en er weer geld verdiend werd, wilden de Nederlanders van de Wederopbouw laten zien, dat het goed met hen ging. Dat deden ze onder andere door hun kinderen op zondag mooie, "Zondagse", kleren aan te laten trekken. Ik had daar als kind al een hekel aan. Vooral de Terlenka broeken vond ik vreselijk. Die waren van wol en daar ben ik allergisch voor, maar dat argument wilde mijn moeder niet horen.
Nu begrijp ik dit allemaal veel beter. Vandaag zes jaar geleden vond de begrafenis plaats van mijn moeder. Ik deed toen sinds lange tijd weer (voor mijn doen) mooie kleren aan en schoor mijn baard af. Dat had mijn moeder echt gewaardeerd.
Jammer, dat ze dat toen niet meer mee kon maken. Ik had haar nog graag een keer mijn Zondagse kleren willen laten zien,
Rust zacht, mama.
Willem Kroon, Muiden, 31 augustus 2017.
Ik stel jullie reacties zeer op prijs, maar hier reageren mislukt meestal.
Stuur eventueel je reactie naar willemkro@gmail.com :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten