MuseumVesting Stad Muiden.

We schrijven het jaar 2046. (een blog met een knipoog ;-) )

Corine Kroon woont in Amerika. Maar daar was zij niet geboren. Tijdens haar eerste vakantie in Nederland, waar haar (voor)ouders vandaan kwamen, bezoekt zij VestingMuseum Stad Muiden.

In 2036 werd Muiden afgesplitst van de gemeente Gooische Meren. De samenvoeging van Naarden, Bussum en Muiden werd als een mislukt experiment beschouwd. Muiden werd totaal ondergesneeuwd door "Groot Bussum", zoals de fusiegemeente toen in de volksmond genoemd werd. Een protestbeweging had het na jaren procederen voor elkaar gekregen, dat Muiden weer zelfstandig werd. Maar financieel werd ook dat een ramp. Rioleringen vervangen, het onderhoud van straten en parken: er was nergens geld voor en het roemruchte oude stadje verpauperde snel.

Totdat de bejaarde Muier Guus Kroon (toen 80 jaar oud) met het plan kwam om heel Muiden om te bouwen tot een museum.
In 1960 had men dat in Groningen ook gedaan met de kleine vesting Bourtange. En met groot succes.

Niet, dat er meteen een groot applaus kwam, maar uiteindelijk zagen de bewoners en zelfs de middenstanders er wel brood in.
Muiden moest weer Muiden worden, zoals in haar gloriedagen.

Een commisie van wijze mannen en vrouwen onder leiding van de kwieke oud leraar en amateur-historicus meneer Kroon ging om de tafel zitten en brainstormden over de invulling van dit gewaagde plan.

Muiden moest wéér, maar ook níet meer dan, een vestingstad worden.

Dat hield onder meer in, dat de oude wijken "Klapwijk", "Korea" en "Mariahoeve", maar ook alle gebouwen in het voormalige Kruitbos gesloopt moesten worden. Er was sowieso geen behoefte meer om daar te wonen sinds de huren stegen tot 4000 Gulden per maand. (Ja, ook die was weer terug)

De historische wallen moesten in oude glorie én hoogte hersteld worden. Ze waren nog grotendeels intakt; slechts de Westelijke vestinggracht, de toenmalige Kadesloot, met bijbehorende wal moest men opnieuw aanleggen. Dus ook de Julianastraat zou weer gracht moeten worden en uit moeten monden in de Vecht.

De Groote Zeesluis moest ook hard aangepakt worden en zoveel mogelijk in oude staat hersteld worden.
De rare, niet originele groene hekken gingen weg, de bogen aan de uiteinden van de brug, de kruizen op zijn zijkant, dat alles kwam terug. Het geheel moest weer origineel gemaakt worden.
De oude kaapstanders werden opnieuw gebouwd en de sluisdeuren, die verwijderd waren, doordat alle omringende wateren nu een gelijke waterstand hadden, werden teruggehaald en weer ingehangen.

De Gooische tram kwam helaas niet terug. Die had van poort tot poort moeten rijden, maar dat werd toch een beetje te bekostelijk. Wellicht later, als Muiden weer rijk was.

De poorten werden opnieuw opgetrokken en die werden de vier echte toegangen van het museum, net als vroeger.

Het ingestortte pand van de familie Pronk zou weer een cafe met een opkamer worden.

Het tweede aquaduct, dat gebouwd was vanwege het enorm groeiende waterverkeer gaf al het mooie zicht op de Vecht terug met de voortijdige sloop van de Spieringbrug.

Van de kennis van opa Guus werd heel veel gebruik gemaakt. Meneer Kroon werd tot zijn grote vreugde onbezoldigd burgemeester van de vestingstad, inclusief kunsstof ambtsketting.
Na twee jaar van slopen en (her)bouwen was Muiden weer klein en omringd door mooie hoge wallen en uitgestrekte polders. Velen maakten er luchtfoto's van met hun vliegende iPhones.

Corine liet haar zelfparkerende Apple auto achter bij de parkeerplaats Amsterdamse Poort, waar ooit de verdwenen brandweerkazerne was. Er was nog 1 brandweerauto overgebleven en die stond uiteraard te glimmen in de loods in de Zeestraat.

Een loket was er niet, haar ID werd automatisch gescand door de Middeleeuwse poort. Vóór haar lag de rustieke Amsterdamse straat met links en rechts hoge wallen. Het karakteristieke pand met de bogen was een kiosk, waar je allerlei prullaria kon kopen, zoals een mini beeldje van "Jan Melis", ooit smid in Muiden en een sleutelhanger met het portretje van ene "George", eens een Chinees in Muiden. Ook lagen er exemplaren van het boek "Muiden Vroeger" geschreven door Guus Kroon sr. in de jaren '90.

Daarnaast was taveerne de Mol opnieuw opgetrokken in de stijl van de jaren '70. Na de brand in het cafe (in 2021) was die plek jarenlang leeg gebleven.
De bar, de stamtafel, de krukken en de hoge tafels vast aan de muur, het leek precies op de oude foto's, die je op je foon (nieuwerwets woord voor GSM) kon bekijken.
Aan de wand hingen oude afbeeldingen van Muiden, maar er was ook een tableaux met foto's van vroegere stamgasten: "Kees Bekker", "Dikke Piet", "Jan Bokma", "Wout Wormhoudt", "Willem Kroon" (haar oudoom, leuk!), enzovoort. Notoire innemers, kennelijk. Op de foto's leken zij het eeuwige leven te verwachten achter hun vrolijke biertjes en (dat kon toen nog, gewoon buiten!) hun sigaretje. Dat moest een mooie en gezellige tijd geweest zijn.
Het standbeeldje van vroegere kroegeigenaar Hans Paardekooper stond een beetje verlaten in een hoekje van het terras. Niemand keek er naar om.

Ook de huisjes, waar vroeger de "RABObank" huizen gebouwd waren, waren teruggekeerd. In één van hen had de "opoe" (overgrootmoeder) van patriarch Kroon nog gewoond. In het huisje hing een foto van die opoe met baby Willem Kroon (*1954, heeeeel geleden).
Verderop, rechts zag Corine de slagerij "Vetter". Voor de winkel stond een replica van een slagersvrachtauto, waar mannen met bebloede leren kappen halve varkens van piepschuim naar binnen droegen. Die werden vroeger met de hand(!) uitgebeend, las Corine.

Richting sluisbrug zag ze "Cafe Lakeman, voorheen melkboer Pronk". Ook dit pand was dus opnieuw neergezet, nadat het in 2016 instortte vanwege een decennialang gebrek aan onderhoud. Gelukkig vielen er geen gewonden, alleen de passerende meneer (Arie) Hoetmer werd daarna nooit meer in Muiden gezien.
De opkamer was een verhoging achter in de zaak, dat je met een klein trappetje kon bereiken. Ook stond er een biljart, waar betaalde stamgasten een potje "Driebanden" aan het doen waren. De hele dag deden zij dat; voor de toeristen, haha. Maar het bier, dat zij dronken was wél echt. Eén van die acteurs was de oude Charles Schiffel (oftewel, de Spanjaard), die zeer gemotiveerd dat werk in de zomermaanden deed, om even uit het Spaanse bejaardenhuis weg te zijn.

Corine liep de sluisbrug op en zag rechts in de verte de BouvyZout fabriek, mét kraan! Ze las op haar foon, dat het gebouw en de kraan nep waren, maar het zag er verdomd echt uit. Daarachter was er vrij zicht op de Vecht, zonder Spieringbrug dus, maar nog wel met de in 2017 en 2020 gebouwde aquaducten eronder.
Om het uur werd de brug met de hand gedraaid, net zoals de "oude Stelling" dat tot in de jaren '70 van de vorige eeuw ook had gedaan. Dat was toen zwaar werk, maar nu ging alles (stiekum) hydraulisch, en dat zag je dus niet. Het leek net echt: het draaien van de brug, het openen van de opnieuw ingehangen sluisdeuren.
Je kon echt zien, hoe gezellig het vroeger was, met het originele terras op de sluis.

Links zag ze het Muiderslot, dat tegenwoordig "Biggest Historical Castle of Great Amsterdam" heette (..). Haar foon toonde, dat er een expositie over Muiden in de jaren 1200 liep. Aan de poort stond blijkbaar een verlopen Muier in een Floris V pak, niet echt een aanwinst, met zijn plastic zwaardje.

Corine's ouders, Mike en Jennefer Kroon, woonden nog altijd in de vesting met hun andere vijf kinderen. Eerst kochten zij de grote villa "De Wit" in de Hellingstraat, met tuin aan de Vecht, maar ook dat moest natuurlijk wijken voor "oudbouw", de lage huisjes van vroeger waren terug gekomen en de villa had moeten wijken.
Nu bewoonden zij een samengevoegd dubbel pand in de Weesperstaart, met tuin en een prieeltje aan de Vecht. Mike (57) had goed ge(Kroon)boerd.
Corine werd nog in de Vondelstraat geboren. Jammer, dat ook die straat er niet meer was en teruggebacht werd tot een rietpolder. Ze had in New York een studie ICT gevolgd en was daar blijven wonen, maar nu was ze terug bij haar familieroots.
Wonen in Muiden was trouwens onbetaalbaar geworden. En nieuwe gegadigden moesten eerst voor een "ballotagecommissie" verschijnen, die ooit nog door de broer van meneer Kroon, Willem, ingesteld was. Tja…krapte bepaalt de markt.

Bijzonder vond ze cafe Ome Ko. Het cafe bleek nooit aangepast te zijn en het oude pand stond nog fier omhoog. Op de tap kon je hele ouderwetse merken bier kopen, zoals Heineken en Amstel. Uit de (analoge!) jukebox kwam antieke muziek, zoals "Een reisje langs de Rijn" van de al lang geleden overleden Willeke Alberti.
Op zaterdagen kun je kaartjes voor een ouderwetse 35+ avond kopen. Gekke oude kleding, zoals een spijkerbroek, word gratis verschaft, haha.
Ook hier portretten van vroegere stamgasten, zoals "Patjang", "Ome Karel" en "Cootje Schiffel". Zo te zien spuugden zij er niet in…Haha.
Bijzonder te bedenken, peinsde Corine, dat deze mensen hier allemaal leefden; maar ook al heel lang dood waren, zoals de eerste eigenaar Ome Ko (†1969) zelf, die nog altijd zijn eigen zwart/wit foto aan de muur had hangen.

Voorbij Ko was de smederij van Melis. Een look-a-like van ene Ome Jan probeerde een plastic paard een nieuwe hoef aan te meten. Uit een buisje in de muur kwam rook, die naar verbrande nagels rook. Eigenaardig…
't Werd verder niet uitgelegd.

Verderop zag Corine de Naarderpoort. Die zat op slot, kennelijk was hier de toegangscomputer defect. Zo kon ze niet naar het MuiderMuizenfortMuseum met de volledige historische verzameling van de oude beheerder, Kroon. Jammer, volgende keer dan maar.

Aan het eind van de Hellingstraat was een hele nieuwe oude buurt opgebouwd, de DuvelsHoek", prachtig, hoe eenvoudig mensen toen leefden.

In een boekje las ze, dat de Algemene Begraafplaats, net buiten de vestingwallen volledig geruimd was vanwege het feit, dat niemand zich meer liet begraven en dat zodoende de graven van haar voorouders niet meer te bezoeken waren. Erg jammer, zij had wel iets met die ouderwetse manier van respectvol afscheid nemen.

Muiden, teruggebracht tot haar oude proporties was niet groot meer en tegen het eind van de middag hield Corine (een verbastering van de naam Corrie) het voor gezien. Ze voelde zich écht verbonden nu, met die boeiende geschiedenis van haar familie uit Muiden. Jammer, dat zij geen afspraak had kunnen maken met die interessante oud oom, maar die had een rondleiding op de wallen met het koor "De Oude Wijven van de Kade".

Onder het veel te vroege gelui van de Papklok verliet zij de vesting. Ook die deed het nog. Vertrouwd geluid op de één of andere manier, dacht ze :-)

Willem Kroon, Muiden, 5 september 2016.

---

Ik stel jullie reacties zeer op prijs, maar hier reageren mislukt meestal. Stuur eventueel je reactie naar willemkro@gmail.com :-)

*** Boertange bestaat echt (klik hier)