De oude man zat op een bankje in het park.
"Dat heb je toch allemaal maar mooi meegemaakt", zei men wel eens tegen hem.
Tja, dat was zo.
Maar het troostte hem allemaal niet. Ach ja, hij was ooit populair bij de meisjes en kreeg zijn "fair share" wat plezier, aandacht en sex betreft.
De feesten in de kroeg, het was allemaal prachtig. Grote zeiltochten, lange motorritten, vakanties in Spanje, al die concerten, waar hij op gekickt had. Nee, hij had geleefd, hoor.
Maar, zo filosofeerde hij, je iets herinneren, is totaal iets anders dan iets meemaken; in het echt. Hoe levendig je het ook nog voor je ziet. Wat heb je daar NU in godsnaam aan?
Zou dat de reden zijn, waarom mensen telkens weer alcohol of drugs gebruiken? Hij dacht van wel. Steeds opnieuw die kick meemaken, dat willen we toch allemaal?
Maar geestverruimende middelen gaan op den duur steeds slechter werken. Net als je lichaam zelf, prakkezeerde hij verder.
Eigenlijk krijg je bij je geboorte een stapeltje kanskaarten mee en als die op zijn, is het schluss; op; afgelopen.
Waarom bereidde niemand je daar op voor?
Als jongen telde hij niet zijn zegeningen. Die wáren er gewoon altijd.
Nee, als hij NU jong was…dán wist hij het wel.
Maar hij was 88. Schluss.
Willem Kroon, Muiden, 20 september 2017.
Ik stel jullie reacties zeer op prijs, maar hier reageren mislukt meestal.
Stuur eventueel je reactie naar willemkro@gmail.com :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten