Ik ga een moeilijk en gevaarlijk stukje schrijven. Denk ik.
Moeiijk, omdat het om een ethisch probleem gaat. En gevaarlijk omdat ik, zeker in deze, een stuurman aan de wal ben. Een leek dus.
Onlangs in het nieuws: ongeboren babies kregen als proef Viagra. Dat is niet om te lachen. 11 kinderen verloren zeer vroegtijdig hun leven daardoor. Met alle verdriet voor de hoopvolle ouders.
De ongeboren babies leden aan een groeistoornis. De placenta of moederkoek groeide te weinig en daardoor bleef het kind ook in groei achter.
Dat wil "de moderne mens" niet accepteren. Daar moet een "medicijn" voor gevonden worden. Viagra leek een oplossing te bieden daarvoor.
En dat is nu mijn probleem.
Ik heb ooit geleerd, dat er tijdens de zwangerschap een paar beslissende momenten zijn waarop door het moederlichaam "besloten" wordt of de ontwikkelingen van de baby "goedgekeurd" worden of dat er een vroegtijdige bevalling plaatst zal vinden.
Afstoting; een miskraam of vroeggeboorte. Het moederlichaam wil alleen een gezonde baby levenskansen geven. Dat heeft zich in de Evolutie zo ontwikkeld en dient tot instandhouding van de goede genen.
Heel erg theoretisch gesproken had er geen Viagra toegediend moeten worden (om de bloeddruk te verhogen) maar had je de bevalling zijn eigen weg moeten laten gaan. Ook als dat resulteert in een niet succesvolle zwangerschap, in overlijden dus.
Dit onderwerp raakt natuurlijk aan de algemenere vraag of je couveusekindjes moet redden. Ook dat vraag ik mij al een tijdje af.
Momenteel ligt de vroegste leeftijd om een kind in een couveuse te leggen op 26 weken. Dat is dezelfde (uiterste) leeftijd om een abortus te mogen plegen. Bizar is dat.
Dat het redden veel geld kost vind ik geen interessant issue, maar telt voor anderen wel mee. Maar voor mij is het de vraag of je de natuur niet beter zijn gang moet laten gaan?
De kans bestaat dat "zwakke babies" later ook zwakke kinderen zullen krijgen. Degeneratie van het ras dus. Ik ben me bewust, dat dit alles heel gevoelig ligt.
Tja, wie ben ik, om hier over te praten? Ik ben nooit in zo'n situatie geweest, maar mijn moeder was dat wél. Ik had een oudere zuster kunnen hebben en ik weet hoezeer mijn moeder haar hele leven haar (enige) dochter gemist heeft vanwege een miskraam.
Maar ik moest het er toch ooit eens over hebben. Bij deze.
Met alle respect voor ouders, die een kind bij de geboorte verloren hebben, alle ouders, die een gezond couveusekind hebben en natuurlijk voor de couveusekinderen zelf,
Willem Kroon, Muiden, 24 juli ©2019.
*** Link: Lees reacties op FB
Ik stel jullie reacties zeer op prijs, maar hier reageren mislukt meestal.
Stuur eventueel je reactie naar willemkro@gmail.com :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten