VPRO

Begin jaren '80 werd ik steeds linkser. Dat kwam door een sympathieke collega van mij, Chris Kok.

Ik abonneerde me op De Volkskrant en werd op eigen initiatief Tientjes-lid van de VPRO.
Op hún verzoek nam ik later de Gids erbij.
Zoals dat hoort op die leeftijd (25), nam ik alle problemen van deze wereld op mijn nek. Ik steunde in de kroeg openlijk de Duitse RAF en wilde de toenmalige premier het liefst persoonlijk een koppie kleiner maken. Tja…ik moest nog veel leren..

De VPRO was een dwarse omroep. Zij zaten uiteraard in het Publieke Omroep systeem, maar voerden altijd hun eigen koers.
Later werkte ik, als beeldtechicus, heel veel in Studio Plantage, waar programma's als Zeeman met Boeken, Reiziger in Muziek, Jiskefet, Zomergasten, De Plantage en, na de dood van Han Reiziger, Vrije Geluiden vandaan kwamen.
 Stuk voor stuk programma's met een degelijke inhoud. Geen flauwe grappen en grollen, maar programmamakers, die zichzelf en hun programma serieus namen.
De VPRO vormde een goed bastion tegen alle commerciele versies van zendgemachtigden. Daar houd ik van.

Elite omroep? Ja, vaak wel. Programma Zeeman met Boeken, bijvoorbeeld, was zeer elitair. Een stuk of vier intellectuelen spraken, in een doodsaai dekor, onder leiding van de presentator een uur lang live(!!) over de stapel literaire boeken, die zij in één week tijd gelezen hadden.
Logischerwijs had dit programma slechts een kleine kijkersschare, zo'n 60.000 per uitzending. 
De VPRO zat daar niet mee. De Publieken hadden- en hebben Kijkcijfers én Waarderingscijfers, de commercielen alleen Kijkcijfers, ofwel hoevéél mensen er naar iets gekeken hebben; hun waardering interesseert hen geen bal.
"Zeeman.." had dus een heel laag kijkcijfer, maar…een heel hóóg waarderingscijfer (9,8). Daarom mocht het programma blijven.
Kijk…en daar is het bestaansrecht van de VPRO.
 De VPRO wilde altijd tv maken, die door kijkers hogelijk gewaardeerd wordt. Geld speelt dus niet de grootste rol bij hen. Althans, dat wás altijd zo.

Vanochtend leerde ik, dat de VPRO gaat stoppen met het uitzenden van Vrije Geluiden en Boeken (de opvolger van "Zeeman…"). Ik schrik daar een beetje van.
Er zal een nieuw programma voor in de plaats komen, waarin de oude programma's opgaan. Het zal uitgezonden worden op de populaire zaterdagavond, in plaats van op de zondagochtend, wanneer de meesten van ons nog slapen, kontjesavond vieren of in de kerk zitten.

Hoe dat programma zal worden, weet ik nog niet, maar ik hoop van ganser harte, dat de VPRO het lukt om in deze stormachtige tijden hun principes te blijven handhaven en in de eerste plaats kwaliteit zullen blijven brengen :-)

PS: Links ben ik niet meer. Mensen ontvoeren moet je niet doen, geweld keur ik af en dat Tientjeslid werd heel lang geleden een VPRO gids-lid. Tot op de dag van vandaag. Daarmee steun ik nog steeds het "tegengeluid", maar hoe lang ik dat nog zal blijven doen?

Willem Kroon, Muiden, 18 augustus ©2019.

---

Ik stel jullie reacties zeer op prijs, maar hier reageren mislukt meestal.
Stuur eventueel je reactie naar willemkro@gmail.com :-)

Brief aan Reijer


Reijer, goede vriend,


Ik groet je vanuit de toekomst. Jij moest in 1981 het tijdelijke met het eeuwige verruilen.

Ik heb mezelf toen beloofd, dat ik je altijd zou blijven eren.

Ik ben je niet vergeten en ik moet vaak denken, aan hoe jij onze huidige wereld zou interpreteren.

We zijn inmiddels 38 jaar verder.

En er is veel veranderd. De meest ingrijpende verandering is de uitvinding van Het Internet.

In jouw tijd kwamen net de eerste HomeComputers, zoals de Commodore 64 en de ZX, tot onze beschikking. Je kon er vooral goed spelletjes op spelen, maar ik voelde me juist zeer aangetrokken tot het programmeren van software. BASIC, dat was voor velen de start tot een carrière als software-ontwikkelaar. Voor mij dan weer niet, maar ik heb 25 jaar lang als hobbyist op diverse computers geprogrammeerd. Thuiscomputers dus, die elk jaar krachtiger werden. Ze zijn nu niet meer weg te denken uit ons leven.

Waren zij aanvankelijk alleen weggelegd voor nerds (slimme jongens), nu heeft werkelijk iedereen minstens 1 computer in huis...Kun je je dat voorstellen?

De computer, die jij nog gezien hebt, bestond uit een los keyboardje en een monitor, meestal een tv op hoogfrequent aangesloten…

Later integreerden deze onderdelen zich tot één apparaat en weer later werden het systeemkasten met een groot toetsenbord en een video monitor.

Bedrijven gingen over tot die types en bouwden er hele bedrijfsnetwerken mee. Ook thuis kochten mensen steeds meer "desktop computers".

Wat is dat Internet?

In de jaren '90 kwam het beetje bij beetje tot onze beschikking. Het is een netwerk (ook wel "Web" genoemd) van computers over de hele wereld. Van hele grote computers tot…hele kleine!

In het begin waren het de "early adopters"; dezelfden, die al vroeg een computer thuis hadden, die het systeem omhelsden, maar zoetjesaan kocht bijna iederèen een computer voor thuis en in het voetspoor daarvan "namen" de meesten Internet. Zo kon er thuis aan de eettafel kennis genomen worden van, in principe, ALLE andere computers op de wereld.

Stuurde jij vroeger een papieren brief per PTT Post naar Maastricht en deed die er dan twee dagen over om aan te komen?…Nu sturen wij post (mail) naar New York die binnen 1 seconde daar aankomt en gelezen kan worden! (of naar waar ook ter wereld).

Eind jaren '90 kwamen de eerste "mobieltjes". Met deze wondertjes van techniek kon je ineens overal telefoneren! en je kon er ook nog een (slechte) foto mee maken. Vanaf toen werden wij overal bereikbaar en hadden we ook nog altijd een cameraatje bij ons.

De luxe werd nóg groter met de uitvinding in 2007 van de GSM (of Cell-) phone. Daarmee kon je het Internet benaderen! Nu waren mail en alle pagina's van het Web altijd en overal bereikbaar. De elektronica in onze portable telefoontjes is vele malen krachtiger dan die in de maanlanders van de NASA destijds.

Ook kunnen we zelf (gratis!) een beeld- en geluidverbinding opzetten met Tokio, om maar wat te noemen. Dat klinkt misschien mooi en dat is het ook, maarrrr…

De jeugd van tegenwoordig, maar ook veel ouderen "hangen" elke dag aan hun beeldschermen. Velen zijn "newsjunk" geworden; ik ook.. Hoe meer informatie er beschikbaar is, hoe groter de behoefte eraan wordt, lijkt het. Mensen praten in gezelschap niet meer met elkaar, maar kijken liever op hun veilige schermpjes.

We zijn bijna aanbeland bij een totale Internetgekte. Zo zullen binnenkort koelkasten zelfstandig bestellingen doen op het Web. Mensen vragen daar niet om, maar straks weigert die nieuwe ijskast gewoon dienst als er geen WiFi (draadloos netwerk) is en móet je wel mee.
Reijer, jou kennende had je de GSM ook intensief gebruikt, haha.

Er is hier nog veel meer over te vertellen en ik had nog andere onderwerpen voor deze brief, maar die komen dan de volgende keer aan bod,

Jij en ik op de Lagere School (+/- 1964)

Still loving you, Willem Kroon, Muiden, 7 september ©2019.

---

Ik stel jullie reacties zeer op prijs, maar hier reageren mislukt meestal.
Stuur eventueel je reactie naar willemkro@gmail.com :-)

NOT updated

Ok, ok, ik MOET een aantal zaken accepteren:

- Ik loop niet meer zo snel als vroeger.

- Mijn iPhone is 9 jaar oud.

- In de consumptiemaatschappij moeten we consumeren, het woord zegt het al.

- Ik gebruik mijn GSM heel weinig, maar WhatsApp will ik niet meer missen.

- Als hardware 9 jaar meegaat wordt er door de fabrikant van dat ding al die tijd niets verdiend aan de bezitter van dat telefoontje.

- Een gloeilamp hoeft eigenlijk tot in de eeuwigheid niet kapot te gaan, maar…zelfde verhaal..
En tóch…


En toch kan ik het niet uitstaan, dat meneer Suikerberg doodleuk meldt, dat ik mijn GSM weg moet gooien! Zonder omhaal.

"Denk niet, Kroon, dat je straffeloos updates uit kunt blijven stellen! Computer says NO!"

En na zo'n 10 jaar gaat een prima werkend en duur apparaat op de schroothoop.
Ik zou me kunnen voorstellen, dat nieuwe software niet goed loopt op oude hardware, maar waar is de "Backward compatibility" gebleven? Die garantie, dat alles blijft werken na updates?

Ja, ik moet accepteren, dat onze consumptiemaatschappij iets tegenstrijdigs is. We willen allemaal het milieu sparen en tegelijkertijd vervuilen we de boel door de "wegwerpmaatschappij" ook in stand te houden.
Vroeger brak het frame van je fiets en gooide je hem weg, nu ben je NOT UPDATED! Foei.

Willem Kroon, Muiden, 17 augustus ©2019.

Woodstock 1969

Vanaf 15- tot en met 17 augustus 1969 werd het allereerste popfestival gehouden op het weiland van boer Max Yasgur, Bethel, state of New York.
Het werd georganiseerd door Michael Lang, die we van tevoren al via tv programma's leerden kennen. Hij maakte de indruk om alles niet in de hand te hebben en dat wás ook zó.

Wikipedia: "Het festival had als motto "3 Days of Peace & Music". Het geldt als een van de belangrijkste en bekendste evenementen in de geschiedenis van de Amerikaanse hippiecultuur en popmuziek.
Hoewel aanvankelijk 200.000 mensen werden verwacht, lag het uiteindelijke bezoekersaantal ruim boven de 400.000, van wie de meesten geen entreegeld hadden betaald."

Maar het muziekfeest was ondanks alle opstartproblemen zeer geslaagd. Zoveel bands hadden nog nooit gezamenlijk opgetreden. Het festival heeft ontzettend veel mooie muziek opgeleverd. Muziek, die over 100 jaar nóg uniek zal zijn.

Alle artiesten waren in een speciale toestand door alle drugs, drank en de geweldige hippiesfeer. Joe Cocker zei later, dat hij zijn leven lang "With a little Help" nóóit meer zo had kunnen zingen als op Woodstock. Ook Alvin Lee beweerde, dat hij nooit meer de daar gespeelde versie van
"Going Home…" heeft kunnen evenaren.

Ik was 14 en had er graag naartoe gewild, natuurlijk. Wij pubers in de polder wisten, dat het kwam. Maar financieel was dat onhaalbaar, met 5 gulden zakgeld per week. De LP's van Woodstock konden Guus en ik ook niet kopen; gammele cassettebandjes brachten uitkomst, die zijn grijs gedraaid.

Later kwam het Kralingse Bos festival. Ook daar wisten we van, maar opnieuw was de toegangsprijs van 40,00 gulden voor mij onoverkomelijk. Dat was een hard gelag, wij waren van die generatie, maar we konden het niet meemaken: al die muziek, drugs, gratis condooms en naakte meiden, haha.

Míjn eerste echte popfestival was het "Diggle Biggle PopFestival" van 't Vosje, in de vroege jaren '70. Dat was slechts 1 dag, maar toen kon ik dan voor het eerst de Woodstocksfeer opsnuiven :-)

Willem Kroon, Muiden, 16 augustus ©2019.