Onze maskers

18 oktober 1954:
Ik lig in de wieg en boven mij verschijnen gezichten. Van hele jonge tot hele oude gezichten.
Kennelijk hebben wij niet allemaal dezelfde ponems. Het is net of mensen allemaal hetzelfde zijn, maar dat alleen hun maskers verschillen. Die hele jonge en leuke gezichten zijn van mijn buurjongens en -meisjes, de wat oudere van mijn ouders en de echt oude gezichten zijn van mijn grootouders. Wat mij betreft hebben zij altijd diezelfde maskers op gehad, ik weet niet beter. Zo heeft de huisarts een masker van 60 jaar oud, hij aaide mij met zijn koude handen, bah.
De schillenboer mocht ook even "babykijken". Die oude grijze man heeft een masker, dat op dat van Abraham lijkt; niet mooi. De lieve buurvrouw van verderop bracht mijn ouders bloemen.
Als ik in de spiegel kijk, zie ik, dat MIJN masker het jongste en het mooiste is. Mijn moeder is maar wat trots op mijn volle zwarte bos haren. Kennelijk ben ik altijd zo geweest.

18 oktober 1964:
In een kinderwagen zie ik een mens met een heel jonge tronie. Jonger dan het mijne. Hoe kan dat? IK had toch het jongste gezicht?? De buurvrouw van verderop, die een behoorlijk grimpeld gelaat had, is overleden. Men zegt, dat zoiets vaker voor komt bij mensen met zo'n gezicht. Je zal maar zo'n masker hebben…
Ik zag laatst een soldaat in uniform. Hij had een stoere kop en droeg een soldaten baret. Brrr…lijkt me naar, dienstplicht.

18 oktober 1974:
Op mijn masker zit een baard en lang haar. Mijn soldatenuniform moet ik 5 dagen per week dragen, soms ook in het weekend. Ik heb nu het porem van een jong volwassene, geen idee, hoe ik daar aan kom? Ik zie steeds meer mensen om mij heen met een iets jonger gezicht dan ik heb. Geeft niet, waarom zou ik daar mee zitten? Ik voel me jong en gezond.
De huisarts, die mijn moeder hielp bevallen is overleden. Zijn bejaarde gezicht was al een tijdje heel bleek.

18 oktober 1984:
Rond de ogen van mijn masker zitten nu wallen, die had ik nooit. Staat wel oud, zeg.
Mijn ouders hebben nu maskers van zo'n 60 jaar oud. Het staat ze goed, maar ze zien er wel anders uit dan vroeger. Waarom is dat eigenlijk? Wie vraagt daar om?
Mijn lieve oma is overleden. Zij had een masker van 85 en ja, dan weet je het wel. Maar vreemd, het verfrommelde gezicht van een ooit heel knappe tante van mijn moeder is 92 en die leeft nog steeds?
De schillenboer is er trouwens ook niet meer.

18 oktober 1994:
Mijn oudtante met het masker van 92 is al heel lang dood. Mijn broers hebben gezichten, waar je aan kunt zien, dat zij geen 30 meer zijn. Ze zien er goed uit, hoewel je aan het masker van mijn jongste broer nu wel kunt zien, dat hij al heel lang ziek is.

18 oktober 2004:
Mijn masker begint op dat van Abraham te lijken. Hoe heeft het zo ver kunnen komen? Dit ben ik eigenlijk niet.
Ik kwam laatst een schoolvriendin tegen, nou ja, ik kwam iemand met het masker van een mevrouw tegen. Ze bleek dat hele leuke opdondertje te zijn uit de 6e klas. Ik zou haar nooit herkend hebben, als ze die glunderende ogen niet meer had gehad.

18 oktober 2014:
De wereld begint steeds meer te bestaan uit medemensen, die een jonger gezicht hebben dan ik. Vind ik niet fijn. Was ik maar weer net zo fit als lang geleden.
Ook mijn ouders hadden oude gezichten gekregen met veel rimpels en mooi grijs haar. Te oude maskers, ze zijn er niet meer.
MIJN masker wordt gevaarlijk ouder en ouder, het gaat nu al 60 jaar mee en het is echt veranderd, hoor. IK niet, overigens, IK ben gewoon dezelfde als altijd. Maar waarom moet ik dan persé dit masker op? Het hoort niet bij wie ik ben. Ben ik soms de schillenboer geworden? Nee toch?
Ik weet wel beter, zó ben ik nooit geweest.

18 oktober 2024:
………………………………………..