Wie waren deze mensen, die er vast al lang niet meer zijn? Ik heb geen idee, natuurlijk.
Maar wellicht horen de dames, moeder en dochter, met hun modieuze hoeden en lange rokken bij een gezelschap, dat in het Badhotel (op de achtergrond) verbleef voor een weekje aan zee. De zaterdagavond hiervoor hadden zij gedanst in de muziektent van hun hotel, op een zwoele zomeravond, na een middagje paardrijden in de mooie bossen van Muiderberg. De wijn smaakte heerlijk, en de muziek van de Amsterdamse Klezmerband was opzwepend, maar toch waren zij al weer vroeg uit de veren om van een nieuwe vakantiedag te genieten.
Vandaag zijn zij naar het strand gegaan met de kinderen, die nu met hun, in het zwart geklede, oma op de dijk spelen, want omdat het vloed was, mochten zij niet te dicht bij de waterkant komen.
Niemand is in badpak. Het enige blote komt van de onderbenen van de jongen in driekwartsbroek ("Drollenvanger", zei mijn vader altijd).
De mensen zijn zich (ook hier weer) bewust van de fotograaf met zijn zware houten driepootstatief en imposante balgcamera en poseren een beetje stijfjes.
De agent wil er zeer zeker ook op, onder dienstijd, maar blijft afgedraaid staan om te suggereren, dat hij niet echt mee doet. De jongen met de pet op is er juist eens bevallig voor gaan liggen.
De man met de fiets, met raar stuur, wil zijn pet nog even schikken en verhult daarmee onbedoeld juist zijn gezicht.
Morgen gaan deze toeristen met de Gooische Tram, langs de „Jodentrekvaart", terug naar Amsterdam om hun dagelijkse leven in hun drukke woonplaats weer op te pakken. Maar ze willen gauw weer terug naar die heerlijke badplaats Muiderberg!
Willem Kroon, 3 september 2014.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten