dinsdag 15 september 2015

Over mijn broer Kees


12 augustus 1961. Het was op een zaterdagochtend. Mijn broers en ik werden de straat op gestuurd. Waarom? We wisten het niet.
Bij de Openbare School zat ik op de stoep met Piet (†Peter) Hagens en wachtte af. Dat weet ik nog goed. Ook herinner ik me, dat we weer naar binnen mochten en dat er op het kleinste slaapkamertje ineens een wieg stond met een baby erin. "Hij heet Kees" moet één van mijn ouders mij gezegd hebben.
Wat ging dat vroeger toch anders. Ik kon me absoluut niet herinneren, dat mijn moeder 9 maanden met een dikke buik had gelopen.
Waar kwam Kees vandaan? Ik heb er nog jarenlang over moeten fantaseren, haha.
Kees is een beetje een nakomertje; hij en ik schelen 7 jaar. Na drie jongens wilden mijn ouders nog één keer proberen om een meisje te maken. Maar nee, dat zat er niet in. Maar uiteraard was Kees zeer welkom :-)

Keessie was een leuk joch. We stoeiden met elkaar en ik zat af en toe bovenop hem om hem te kietelen. Daar kon hij niet tegen, maar hij lachte zo leuk :-)

In het begin van zijn pubertijd kocht onze broer Hans een zogenaamde "Trekspander", een paar lange veren met twee handvatten. Kees pakte hem ook af en toe en de liefde voor krachtsport was bij deze twee broers van mij geboren.
Wat later gingen zij naar de sportschool om aan BodyBuilding te gaan doen. Hans en Kees "groeiden", zoals ze het in die kringen noemen. Ze gingen er steeds gespierder- en dus in hun ogen steeds beter uitzien. Meisjes houden daarvan, daar waren zij (maar ik toen nog niet) van overtuigd.


In 1983 ben ik met hem naar Mallorca geweest. Ik heb nooit een man zoveel sjans zien hebben als Kees...
Vrouwen, die gearmd met hun kerel voorbij liepen verdraaiden hun hoofd zovér dat kon en knipoogden en lonkten openlijk naar Kees op een manier, zoals ik dat nooit daarvoor en nooit daarna meer bij vrouwen heb meegemaakt…
Kees's vrienden zeiden na thuiskomst "Nou Kees, je hebt zeker wel heel veel meisjes versierd?!" Maar daar hield Kees zich niet mee bezig. Ook toen, denk ik achteraf, was hij al met heel andere zaken in zijn hoofd bezig. Zo herinner ik mij zijn opmerking "Houden mensen nu alleen van mij omdat ik er zo goed uitzie, of houden ze van mij om wie ik ben?" Een echte Kees vraag.
Oh, hij ontmoette hele leuke meisjes en hij vond ze lief en mooi, maar verder dan een zoentje ging het niet (maar dat dan weer wél op elke hoek van de straat met een ander meisje ;-) ).

Ook ik pompte ijzer
Na de BodyBuilding bijbel "Pumping Iron" van Arnold Schwarzenegger gelezen te hebben ging ik zelf in 1983 ook aan die sport doen en ook mijn lichaam reageerde positief op al mijn inspanningen. Beter dan in die tijd heb ik er nooit meer uitgezien, haha.
Kees had een prachtig lichaam, alles in de juiste proporties. Daar was iedere man of vrouw het over eens. Met zijn leuke krullenkop, zijn mooie body, zijn humor en zijn fraaie auto's was Kees onweerstaanbaar!

Arnold, voorbeeld voor vele zachtaardige en onzekere jongens
...maar deze spieren zijn onbereikbaar zonder gevaarlijke middelen...
Op een kwade dag, ik stond erbij, vond de sportschoolhouder, dat Kees wel een "kuurtje" kon gebruiken. Hoe hard je namelijk ook traint, er zit een natuurlijke grens aan spierontwikkelingen. Dat vond Kees frustrerend, want hij groeide niet meer, hoe hard hij ook zijn best deed om op zijn helden uit de BodyBuilding bladen te lijken.
Een kuurtje stond voor Anabole Steroïden...
Sportschoolhouders verdienen flink aan die rotzooi (ik noem ze drugshandelaren). Hoewel Kees had gezworen om dat spul nooit te gebruiken (hij wilde alleen maar "gezond" trainen) stemde hij in met de onnatuurlijke en gevaarlijke groeistoffen.

Kort daarop ging het helemaal mis. Het moet zo ongeveer 1986 geweest zijn.
Ik kwam "thuis" om te eten. Mijn moeder zei me: "Kees zit bij een sekte". "Wie?", zei ik. "Kees", herhaalde mijn moeder. "Welke Kees?" "Kees, je broer"….Ik kon haar mededeling niet bevatten.

Sinds die dag zat hij urenlang op zijn knieën te bidden op zijn slaapkamer. Hij had plotseling een godsdienstwaan. Dat ging zo ver, dat hij bijvoorbeeld bij de dominee langs ging om hem te vertellen, dat hij (de dominee) niet gelovig genoeg was…
Hij was bij een sekte in Noordwijk terecht gekomen, waar ze hem oa. doodsbang voor de Duivel maakten. Hij zag in elke schaduw wel iets engs. Hij werd heel angstig.
Toen Kees door die kerk gedwongen werd om van zijn familie afscheid te nemen, weigerde hij dat. Hij twijfelde enorm, maar dat nooit. Dat was sterk van hem, maar door zijn gedwongen vertrek bij die klootzakken viel hij in een groot gat.
Sinds die tijd hoort Kees stemmen in zijn hoofd. Daar kun je geen uur aan ontsnappen en die stemmen bepalen voortaan, aan wie je een hekel hebt, dat je je geld in de prullenbak moet gooien, op een ruimteschip moet wachten in de dakgoot, enzovoort, enzovoort. Een gezond mens kan per definitie niet weten, hoe dat is.
Ik zal nooit vergeten, dat hij tegen mij zei, dat hij de wolken voor de maan kon schuiven ('Wacht maar af"). Wat is dat moeilijk, als je een dierbare ineens zo hoort lullen.


Was Kees tot dan toe een mooie, lieve en zeer humoristische jongen, zijn gedrag veranderde totaal. Kees kocht ooit auto's bij de vleet. Amerikaanse sleeën hadden zijn voorkeur, maar ook reed hij op snelle motorfietsen, dronk biertjes en charmeerde zijn vrienden en vriendinnen. Roken deed hij als sportman niet meer (daar is hij in de inrichting "Zon & Schild" pas weer mee begonnen, als afleiding).
Hij was onherkenbaar veranderd. Ons, zijn familie, werd verteld, dat dit nooit meer over zou gaan. Wij konden dat toen nog niet geloven, maar Kees was nu Schizofreen.

Ik zou nog drie blogs vol kunnen schrijven over wat er daarna allemaal verder nog gebeurde. Maar dat doe ik (nu) niet.
Mijn broers, mijn ouders en Kees in de eerste plaats hebben het er jarenlang moeilijk mee gehad. En ook nu blijven wij ons zorgen maken.
Ik hoop, dat we mijn broer Kees nog vele jaren in ons midden zullen kunnen hebben.
Hij is gelukkig nog niet alles van zijn mooie karakter verloren.
Hij blijft een kanjer :-)

Willem Kroon, 15 september 2015.

Kees. Thuis in Weesp
Nawoord:
1 "Hoe is dat nou toch zo gekomen?" vragen mensen mij door de jaren heen.
Ik heb me er in verdiept uiteraard, maar niemand weet het exact.
Feiten zijn, dat er vaak een erfelijke factor is en een fysieke: Kees werd op die Zaterdag met de navelstreng om zijn nek geboren, wat zuurstofgebrek opgeleverd zou kunnen hebben en dan is er meestal een katalysator(versneller) aanwezig.
Dat kunnen bijvoorbeeld drugs, alcohol of inderdaad Anabolen zijn. De symptomen verschijnen doorgaans op latere leeftijd. Kees was tot zijn 25e gezond.
2 Sportschoolhouders, die Steroïden pushen zijn slecht.^%$#@
3 Van Anabole Steroïden kun je impotent raken, maar het omgekeerde kan ook, dat je een week lang met een vlaggestok in je broek loopt...Beide zijn niet fijn. Mijn advies aan jonge sporters: gebruik het nooit!
4 Inmiddels weet ik, dat veel meisjes inderdaad een mooi, niet al te "groot" BodyBuilding lichaam kunnen waarderen :-)
Zelf moet ik het van mijn babbel hebben; ik heb het verder bij "BodyPudding" gehouden ;-)


Kees tijdens een wedstrijd
Kees als winnaar van de "Hulk Verkiezingen" 1981
Dikke telefoonboeken doorscheuren was zijn specialiteit :-)
Hij won er een auto mee



* Link: Lees reacties op mijn blog op FaceBook

Ik stel jullie reacties zeer op prijs, maar hier reageren mislukt meestal. Stuur eventueel je reactie naar willemkro@gmail.com :-)

13 opmerkingen:

  1. Willem, wat heb je dit weer mooi verwoord en liefdevol opgeschreven.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Met pijn. .Mooi . Verdrietig. Maar vooral liefdevol geschreven.

    Groet cora

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat een verhaal ! Hoe pijnlijk het ook is, toch heel mooi, vertederend en liefdevol geschreven Willem.
    dat stukje over Mallorca wist ik niet :D
    and welcome to the Pudding Club lol

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Dankje, Shirl.

    Ja, in dat Mallorca verhaal speelde jij een grote rol. Jullie waren een mooi koppeltje samen, knapperds!

    Kees is je niet vergeten en ik ook niet xx

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Pfff, heftig! Hier had ik nog nooit over gehoord eigenlijk, erg mooi geschreven!

    Gr. Judith

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Mooi verhaal Willem. Ik weet nog goed dat ik medio '86 vaak gesprekken met hem had. Hij voelde zich vaak niet goed en vroeg zich dan steeds af: komt het door de vitaminen, gebruik ik te veel of te weinig en inderdaad zijn schuldgevoel en onzekerheid over het gebruik van dat ene kuurtje. Continu bezig met waarom hij zich niet goed voelde. Hopeloos op zoek naar een oplossing, niet wetend dat het nog erger zou worden. Een lief mens, misschien te lief.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Namens Lies:

    Ik heb je verhaal met tranen in me ogen gelezen. Ik ken Kees van vroeger toen hij nog op de lts zat in weesp en ik was als zoveel meisjes erg verliefd op Kees. Jaren daarna zat een vriendin in zo'n en schild. Toen zag ik Kees zitten, vond het zo erg om te zien. Heb toen wel de stoute schoenen aan gedaan en even een praatje met hem gemaakt. Wat vond ik het erg om hem zo te zien. Z'n lieve jongen verdiende dat niet in mijn ogen. Maar vind het wel fijn om te horen dat hij zo'n lieve familie om
    Hem heen heeft die om
    Hem geven. Sterkte met alles en de groeten aan Kees als hij me nog kent.

    Groetjes lies Heeres uit Weesp

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik zal hem je groeten overbrengen, Lies.

      Dankjewel voor je reactie :-)

      Verwijderen
  8. Inderdaad zoals Shirl zegt, liefdevol geschreven en niet alles was mij bekend. Pff wat een verhaal.










    BeantwoordenVerwijderen