9 september 2015 plaatste ik op FaceBook mijn mening over het onderwerp "Zelfmoord" en maakte er een blog van. (Zie de link * hieronder)
Het wás slechts "mijn mening", ik ben op geen enkele manier deskundig op dit gebied. Wél heb ik er jarenlang over nagedacht, omdat dit onderwerp mij intrigeerde. En nog.
Geen enkel levend wezen wil dood. Wij mensen niet, maar wespen, kikkers, koeien en katten ook niet. Dat zit in ons lichaam gebakken. Eigenlijk kunnen wij het niet eens helpen, dat we niet dood willen.
Of de verhalen over zelfmoordplegende dieren waar zijn, weet ik niet, maar wij mensen kunnen met ons bewustzijn bepalen om tegen onze natuur in te gaan en besluiten om ons leven voortijdig te beëindigen.
Dat roept dan heel veel emotionele reacties op; van dierbaren van die persoon, maar ook maatschappelijk. Die varieren van "laf" tot "mooi".
Ik heb slechts een mening gegeven en beoogde niet de waarheid in pacht te hebben. Toch kreeg ik heel veel instemming op mijn standpunt. Vooral van mensen, die dichtbij deze beslissing gestaan hebben.
Maar het gaat er mij niet om, wie er gelijk heeft. Dat is onbelangrijk.
Echter...Ik ben verrast door sommige zeer openhartige en ontroerende reacties op mijn post. Omdat, zoals je weet, berichten op FaceBook snel "naar beneden zakken", richting vergetelheid, heb ik hier een aantal reacties opnieuw gepubliceerd. Dat is een wat robuustere manier om verhalen op Internet te bewaren voor later. Want dat vind ik nu wél belangrijk.
Wellicht Googlet iemand in de toekomst op "zelfmoord' en kan diegene iets met de reacties, die jullie gegeven hebben.
Je kent het gezegde: "Red 1 mens en je redt de hele wereld" :-)
Nogmaals dank aan iedereen, die reageerde :-)
De mening van mensen, die met dit onderwerp te maken hebben, wordt vaak niet gehoord. Daarom plaats ik ze hier. Mijn stelling was, dat zelfmoord niet laf is. Hier zijn enkele (geanonimiseerde) reacties:
1. Helemaal mee eens Willem, ook mijn man koos daarvoor en bij hem en alle andere mensen die hier voor kiezen denk ik altijd wat moet er toch een strijd in dat hoofd zijn omgegaan alvorens je tot die daad komt.
2. Mooi gezegd, helaas ken ik het gevoel. Maar heb 't gelukkig onder controle.
3. Helemaal mee eens Willem . Goed verwoord. Wij hebben dit ook van heel dichtbij meegemaakt. Ik ben het helemaal met je eens.
4. Ik ben het wel met je een Willem maar ik zou het anders willen zien. Deze mensen zouden professionele hulp hierbij moeten krijgen. En ik vind dat als je niet meer wilt leven dat moet kunnen. Maar dan via euthanasie. Dat zou voor deze mensen gemakkelijker gemaakt moeten gemaakt worden.
Maar ik ben het er niet mee eens dat mensen zich voor de trein gooien. Arme machinisten die zien dat allemaal gebeuren. Deze mensen krijgen een traumatische ervaring Door dit soort mensen die niet verder willen leven. Wat gevolg is dat de machinist ook depressief gaat worden en het zelfde kunnen gaan doen. Kennis van ons was machinist en die heeft dit meegemaakt en die kon daar niet mee leven heeft uiteindelijk zoveel pillen naar binnen gewerkt dat hij hierbij om het leven is gekomen. Hij heeft hierbij 4 kids van 1 tm 7 jaar achter gelaten.
5. Ik heb het zelf al een aantal keer van nabij mee gemaakt en ik moet eerlijk zeggen, Willem, ik ben er voor mezelf nog steeds niet uit. Ik ben daarom ook zonder oordeel daarover. Mijn vrouw zei altijd "ik wil niet dood maar zó wil ik niet leven". Ik begrijp het wel maar ik snap het niet. Mijn vrouw en ik hadden geen kinderen, mijn achternicht wel. Ik hoor die hummels nóg zeggen tijdens haar uitvaart, "Mamma, wat hebben wij verkeerd gedaan?" en dat zal ik nooit meer vergeten.
Een achterblijver uitmaken voor egoïst vind ik 'n beetje kort door de bocht. Ik kan me voorstellen dat, wanneer een vader of moeder uit een gezin met kinderen zijn of haar eigen leven beëindigd, de achterblijvende ouder, die plotseling helemaal alleen de zorg voor de kinderen krijgt, heel terecht, heel erg boos is op degene die is vertrokken.
Aan de andere kant weet ik hoeveel mijn vrouw leed aan het leven. "Slapen en niet meer wakker worden", zei ze altijd... en dat is haar uiteindelijk ook gelukt. Ze probeerde wel eens uit te leggen hoe het voor haar voelde. "Een zwarte pit, in m'n ziel, en die wil niet weg" of, "een donkere wolk in m'n hoofd, die niet weg wil en al m'n gedachten overheerst".
Ik vind het erg moeilijk om er iets van te vinden omdat het niet allemaal zwart-wit is.
6. ...Gelukkig had ik na mijn ongeluk en daarop volgend ontslag nog een heel klein beetje "gezond verstand " om in de zoveelste eenzame wanhopige bui de auto niet tegen een boom te rijden maar naar de dokter te rijden..ik heb nu hulp nodig was het enige dat ik nog kon uitbrengen
7. De opmerking dat mensen die zelfmoord laf vinden egoïstisch zijn ben ik het absoluut mee oneens. Dan kan kan je het ook omdraaien. Iemand die zelfmoord pleegt zadelt iemand anders ermee op. Voor achterblijvers rest er alleen maar vragen. Dat zou je ook egoïstisch kunnen noemen, van de zelfmoordenaar.
Verder blijft het heel moeilijk. Hoe je het ook doet het is niet te bevatten voor de personen die iemand vinden, of de mensen die het zien gebeuren. Ik ben het eens met de stelling van Petra. Hulp en eventueel via euthanasie. Er gaat een lange weg aan vooraf voordat iemand tot zijn/haar daad komt. Heel erg triest.
8. Hoe triest het ook is.....ik snap Joost ook...... heb zelf 30 jaar geleden een paar zelfmoord pogingen....ik kon mezelf niet meer verdragen. Rust was mijn doel.
9. Mooi geschreven Willem, toch wil ik reageren op je bericht. Ik ben met je eens dat je de keuze van iemand die zelfmoord pleegt moet respecteren. Alleen overal is een oplossing voor, Het kan dat iemand die oplossing niet ziet !!! Maar praat met vrienden, hulpverleners ook die stap is niet makkelijk maar mijn mening is hoe diep de put hoe erg het probleem er is altijd een weg die leid tot een mooier bestaan !! De dood is zo defenitief er zijn zoveel leuke dingen in het leven je moet ze alleen kunnen zien.
10. Je hebt gelijk er zijn mensen die zo in de knoop zitten geestelijk dat niemand ze kan helpen. Maar er zijn ook veel mensen die het in een opwelling doen de geholpen konden worden, maar omdat ze te jong zijn of omdat ze geen uitweg zien het toch doen.
Dat vind ik jammer.
11. Ik vind ook dat je niet over zelfmoord maar over zelfdoding zou moeten spreken. Vaak door een (geestelijk) ziek zijn of zwaar depressief.
12. Dat klopt, in Nederland mag je niet dood willen als je psychisch ziek bent. Dan krijg je geen hulp dus gaan mensen andere manieren zoeken om er een eind aan te maken. Dat is echt naar ...
13. Ik blijf me altijd maar verbazen over de reacties van mensen die geen ervaring hebben met het ondergaan van een zelfdodingspoging. In je geest kan veel misgaan met de psychodynamica tov "geestelijk gezonde" mensen, er kunnen ook hallucinaties optreden (ook bij depressie) die aanzetten tot...ik vond het totaal niet moeilijk zoiets te doen met mijn zieke brein. Was totaal niet wilsbekwaam en bewust van....(Nu al weer 30 jaar geen pogingen).
Ik zou kunnen zeggen, als ik 30 jaar geleden dood was gegaan, ik aan mijn ziekte was overleden en daar hoeft niemand boos over te worden. Ik weet bijna zeker dat iedereen in een dergelijk (met zulke dynamica en of hallucinaties) exact hetzelfde toestand hetzelfde zou overkomen. Ik spreek bewust niet over "bewust doen". Soms zijn er wel balanssuicides... Een ervaringsdeskundige, groet.
14. Goed gesproken Willem. Er zijn nog heel veel mensen die zich kennelijk (en gelukkig maar) niet in de psyche van de zelfdoder kunnen verplaatsen. Ik vind dat je niet moet (ver)oordelen.
Hij omschreef het zelf als een "ravage in je hart en je hoofd. Een woestenij". Get your head around that, and then judge.
15. Velen hebben er een eigen mening over. maar weten dus niet waar ze het over hebben. Als je eerlijk bent dan zeg je , ik begrijp niet waarom iemand zich van het leven beneemd. Dat komt omdat je er niets van weet , ik bedoel waar zo`n persoon mee worstelt,en ga dan niet roepen als een gek dat je het wel weet en veroordeeld. Ik ben het eens met Willem Kroon. Probeer HET te begrijpen , maar veroordeel niet.
16. Ben het met je eens dat we de vrije wil, wanneer iemand zijn leven wil beëindigen moeten respecteren, net zo als dat we de vrije mening daarover door de nabestaande ook moeten respecteren .
MAAR ik vind het wel heel erg KWALIJK als men als middel tot zelfdoding er voor kiest om tussen de rails te gaan staan, want die wildvreemde machinist heeft er niet voor gekozen om u te helpen bij zelfdoding en het is verschrikkelijk om iemand te vermoorden zelf als het maar per ongeluk is omdat je machinist bent van een trein die onmogelijk op tijd nog stoppen kan.
Wist je dat het een enorme klap maakt die je perfect kunt horen en soms zelfs kunt voelen als je als machinist achter de knoppen zit.
Waar denk je dat de machinist die zoiets overkomt aan moet denken als iemand daarna een keer een deur hard dicht gooit, of aan al die keren dat mensen dicht bij de rand van het perron staan.
ZELFDODING IK VIND HET DOODZONDE MAAR IEDER ZIJN EIGEN KEUS,
ALLEEN MAAK VAN JE MEDEMENS GEEN MOORDENAAR
17. Helaas begrijp ik mensen die voor de trein gaan staan ook, als je je bedenkt dat je zo paranoide bent als gevolg van het totaal niet hebben van een geestelijke huid. Alles wat er tegen jouw gezegd (zelfs hele lieve dingen) ja zelfs gezichtsuitdrukkingen worden zo geinterpreteerd en uitgelegd dat jij denkt dat de mensheid jou wil vermoorden. En je hebt geen enkel besef dat dit in jou zelf (lees hoofd) speelt. Alles komt onbegrensd hard bij je binnen, dat is nu eenmaal die verfoeide ziekte. En wat jij dan wilt is wraak tegen diezelfde mensheid, niemand uitgezonderd.
Het is vluchten (zelfdoding), bevriezen of aanvallen (zoals Bart van U deed of de machinist) alles uit pure zelfverdediging of wraak. Een ieder die zich zo belaagd voelt en in zon toestand terechtkomt zou eenzelfde handelen en iedereen kan in een dergelijke toestand komen. Psychose hoort bij het leven helaas net zoals kanker. Ik noem het altijd maar de kanker van het brein en het is voor de persoon in kwestie een hel, maar voor zijn omgeving (lees de machinist of mevr Borst) kan het ook behoorlijke gevolgen en impact hebben. Het is gewoon een kutziekte!
Gelukkig werd er vlak na mijn poging als gevolg van een accute psychose (met oa depressief gekleurde schuldeanen en papanoide wanen)snel medicatie toegediend en leef ik al 30 jaar weer redelijk tot zeer gelukkig verder met medicatie daar neem ik de volle verantwoordelijk voor nu ik weer "bij" ben en weer een geestelijk filter heb.
Die hel: dat nooit meer! Dan maar ietsje dikker en strammer hoor. Voor mijn psychose had ik een cumlaude diploma HTS, het is voor mij niets meer waard. Ik vind een ander rustiger leven 20x meer waard. Ik gun het niemand, maar ook de machinist niet. Helaas moeten we er op deze aardkloot mee dealen, het is niet anders helaas.....de wetenschap weet helaas ook nog maar een fractie. Een ervarinsdeskundige, groet ()
18. Ik ben misschien nog niet duidelijk geweest: zelfdodingspoging uit wraakneming het was in mijn geval waar (in mijn beleving). Ik gunde de mensheid Gijs niet meer, helemaal niet! Hoe durfde men om zo onbegrensd hard (zie boven: het kapotte filter) te doen tegen mij.
Het is een psychodynamica die voortkomt uit het hebben van zware negatieve gehoorshallucinaties die mij zoveel schuldgevoel (depressieve schuldwanen) opleverden die ik vervolgens projecteerde op de gehele mensheid en omgeving en dat vervolgens via omgekeerde projectie weer op op mijn netvlies en gehoor terugkreeg. Kei en keihard! En dat was dan weer paranoia....zo ging het drie weken lang door.....tot die ene prik die ik toeliet ( ik was tenslotte niet ziek zoals men wel zei...) omdat ik dacht omdat ik de doodstraf daarmee kreeg om ik de schuldwanen had Gerrit Jan Heijn vermoord te hebben en een ieder bevestigde dat. Ik liet die prik toe omdat ik vond dat ik vanwege die moord de doodstraf verdiend had.
Een paar dagen later gebeurde na afscheid genomen te hebben het omgekeerde: ik kon weer helder denken! En bleek weer een filter te hebben. Gehoorshallucinaties namen sterk af. Twee weken later werd mijn oudste dochter geboren...................
19. ...Maar ik kan het zo goed begrijpen en oordelen en veroordelen is snel gebeurd, maar zit eerst maar in zo'n situatie......je mag in mijn ogen pas wat zeggen als je het zelf meemaakt.....
Gelukkig ging bij mij op tijd de knop op en hoop nooit meer in zo'n oncontroleerbare situatie te komen.
20. Dacht je dat ik het wilde? Nee het overkomt je en je hebt er geen grip op,
Geschreven en samengevat door Willem Kroon, 13 september 2015.
* Link naar mijn blog "Zelfmoord"
Ik stel jullie reacties zeer op prijs, maar hier reageren mislukt meestal. Stuur eventueel je reactie naar willemkro@gmail.com :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten